Ниче верувал дека растот на мудроста може да се види со опаѓање на волјата за расправање, Конфуциј рекол дека мудриот човек прифаќа пофалби и ги поднесува навредите со еднаква смиреност. Хераклит рекол дека да се знаат многу работи, не значи да се биде мудар, а Леонардо да Винчи рекол дека мудроста е ќерка на искуството.

Така, генерации мудри луѓе се обидоа да го дефинираат овој поим, кој денес го користиме многу лесно. Едно е сигурно; иако образованието може да придонесе за тоа, тоа не е предуслов за мудрост.

Мудроста може да се објасни и како научени животни лекции. Мудрите луѓе учат нешто ново од речиси сите животни искуства, па следниот пат кога ќе се најдат во слична ситуација, не можат да паднат во истата замка. Затоа, мудрите луѓе учат од своите грешки, а научените работи ги применуваат секој ден.

Од младите не може да се очекува да бидат многу мудри, но по триесет години овој квалитет почнува многу поинтензивно да се гради. Како што поминува времето, човек може само да стане помудар.

Кои особини го красат мудриот човек?

1. Мудриот човек не ги доживува неуспесите како целосна загуба. Ги користи исто како и претходно споменатите грешки - како искуства од кои ќе научи нешто ново, дури и да е грешка што ја направил.

2. Мудриот човек ќе молчи и повеќе ќе слуша отколку што ќе зборува. Таквите луѓе се свесни за својата мудрост и немаат потреба да ја докажуваат, како што тоа го прават помалку мудрите луѓе.

3. Мудриот човек секогаш работи и создава во тишина. Не ги открива своите планови бидејќи знае дека тоа може да предизвика љубомора, завист и оспорување.

4. Мудриот човек е лукав, во позитивна смисла. Секогаш знае да ги искористи околностите во кои се наоѓа и да ги сврти во своја полза.

5. Мудриот човек се обидува да го искористи својот максимален потенцијал дури и кога станува збор за помалку напорна задача.

6. Мудриот човек секогаш ќе ги слуша туѓите мислења и нема да го наметнува своето. Сепак, тој нема лесно да падне под влијание на никого. Тој нема да зборува доколку не го прашаат за совет.