Виолета Бошкова, мајката на Злате кој боледува од церебрална парализа, замина со него на одмор во Охрид преку групата „Бесплатно сместување – Македонија“. Својот дом им го отвори Лидија Ќосевска која веќе две децении се занимава со туристичка дејност. Не постојат зборови со кои може да се опише животот на Виолета и Злате и нивната среќа што успеаја да заминат на одмор
Децата се раѓаат и летнуваат како пиленца, но нашите деца вечно остануваат бебиња на кои им треба грижа цел живот, вели самохраната мајка Виолета. Таа и нејзиното синче Злате успеаја барем за неколку дена да го сменат мачното секојдневие, да уживаат во убавините на Охрид, да си се посветат еден на друг и да почувствуваат дека сѐ уште постојат луѓе.
Виолета Бошкова, мајката на Злате кој боледува од церебрална парализа, замина со него на одмор во Охрид преку групата „Бесплатно сместување – Македонија“. Својот дом им го отвори Лидија Ќосевска која веќе две децении се занимава со туристичка дејност.
Не постојат зборови со кои може да се опише животот на Виолета и Злате и нивната среќа што успеаја да заминат на одмор. Како што се непотребни и епитетите за благородната понуда на Лидија и на сите останати што се вклучија во оваа акција.
Едноставно, ќе ја раскажеме приказната која почна сосема спонтано, надевајќи се дека еднаш засекогаш државата ќе изнајде достоинствено решение за овие ранливи и измачени луѓе.
Животот не е тежок. Претежок е
Виолета го родила Злате во 1992 година. Тешката болест на нејзиното детенце се одразила и врз бракот. Таа денес е самохрана мајка. Ја боли р’бетот од кревање на тешко болното чедо, но вели дека е навикната. Тој ја научил да биде храбра, да издржува сѐ. Но, животот не е лесен. Не е ниту тежок. Претежок е. Таа му е неопходна 24 часа во денот. Во ниту еден момент не може да го остави сам, секаде одат заедно.
За промена, сега заедно заминаа на одмор.
Виолета видела на интернет дека се формирала група и дека се организираат бесплатни сместувања во Охрид и на други места во земјава. Се јавила, а од групата „Бесплатно сместување – Македонија“ ја известиле дека може да тргне за два дена.
- Без двоумење се пријавив и се организирав да заминеме со моето синче Злате да си посветиме внимание еден на друг, само јас и тој. Уште истата ноќ се запознаваме со госпоѓа Лидија, која ни понуди бесплатно сместување. Толку топло нѐ прифати, како цел живот да се познаваме. Кога тргнавме бевме среќни што веќе знаеме каде одиме и дека таму ќе бидеме згрижени. Самохрана мајка сум и немам шанса да си дозволам одмор. Со доаѓањето во Охрид си го усреќив синчето и многу сум среќна и задоволна – вели Виолета.
Не е многу, но вреди
Лидија Ќосевска на социјалната мрежа „Фејсбук“ се зачленила во хрватската група „Изнајмувачи со срце“, од каде што почна хуманата иницијатива, да им се понуди бесплатно сместување на децата со посебни потреби, болните и сиромашните деца. Неколку дена подоцна беше формирана групата „Бесплатно сместување – Македонија“, за која добила известување на „Фејсбук“. На прашањето што најмногу ја мотивирало да се вклучи во акцијата, Ќосевска вели:
- Да бидам искрена, желбата некому да му овозможам радост во секојдневната борба, како на децата така и на родителот, па макар и на неколку дена. Свесна сум дека не е многу и дека е моментално, но верувајте дека вреди. Вредеше поради насмевката на Злате, прегратките и бакнежите на мајката, нејзината радост што тие неколку дена таа беше само негова, што целосно можеше да му се посвети – вели таа.
Поттикнати од акцијата, за кратко време се организираа и домаќините и родителите со своите дечиња. На прашањето дали институциите прават доволно за овие ранливи категории граѓани Лидија вели:
- Не би знаела, оти немам многу сознанија околу оваа тема. Институциите и ако прават нешто за овие ранливи категории, убедена сум дека не е доволно, и никогаш нема да биде доволно. Ним им е потребна постојана помош, секојдневно и во секоја смисла.
Овие родители се за восхит, и само тие знаат низ што поминуваат, како ги издржуваат секојдневните обврски. Како функционираат, воопшто како живеат.
Додаток од 4.300 денари за дете со церебрална парализа
Министерството за труд и социјална политика најави повеќе измени во законите, меѓу кои и семејни социјални работници. Ја прашавме Виолета што би ѝ препорачала на новата влада, што е неопходно да се направи за да им се олесни секојдневието.
- За семејствата каде што има детенце кое е во тешка состојба. Кога детето ќе наполни 20 години, мајките што ги чуваат да добијат пензија. А до 20 години да им овозможат лични помошници кои ќе се грижат за децата. Во семејство каде што има тешко болно дете често бракот се разнишува. По разводот сиот товар останува на мајката, за жал. Јас како мајка не сакам да ми е болно моето чедо и ништо не би барала од државата. Но, сега морам. Од кревањето ме боли р’бетот. Не покажувам слабост и се борам храбро, но до кога ќе издржам – не знам. Секогаш мислам што после мене? Што ако остане сам на светот? Живееме ден за ден, не мислејќи на ништо, но ако ни помогне државата барем ќе имаме поквалитетен живот. А маката си е мака, граѓаните ми помагаат ако ми треба помош и многу сум благодарна, но треба и институциите да поведат сметка, да се грижат за нас, а не да бараме милостина. Посебниот додаток за тешко болно дете е 4.300 денари месечно, за дете со најтешка попреченост во психофизичкиот развој, со церебрална парализа. Се надевам на подобро, дека некој ќе се разбуди и ќе се сети на нас. Доаѓале владини претставници, сум зборувала многу за проблемите со кои се соочуваме секој миг. За жал, тогаш за тогаш, а потоа ништо. Само ако нѐ разберат ќе биде подобро за нас и за нашите деца, барем финансиски, а маката ќе си биде, таа останува со нас – вели храбрата Виолета.