Наведете петмина најблиски пријатели. Помислете на луѓето со кои можете да разговарате за што било, оние што ги познавате долго време, оние на кои секогаш може да им се јавите. Сега, помислете на тоа за колку луѓе на „Фејсбук“ можете да го кажете истото. Сите ние имаме личности на кои не ни помислуваме сè до моментот кога треба да им се честита роденден на „Фејсбук“.

Бројот на Данбар, претпоставениот максимален број на значајни општествени односи што еден човек може да ги има, е 150. Просечниот корисник на „Фејсбук“ има многу поголем број пријатели, но колку од нив се пријатели што ги познава? Колку од нив се луѓе кои би сакале да ги видите и со кои би сакале да се дружите?

Колку од вашите пријатели ви се навистина „пријатели“? Како можете да ја знаете разликата? Која е таа разлика?

Во неговото етичко ремек-дело „Никомаската етика“, Аристотел се насочува кон тоа што всушност е пријателството. Во книгата VIII од ова дело тој дефинира три вида пријателства и една доблест на пријателството - „филиа“ или братска љубов. Недостигот на братска љубов доведува до егоизам, додека оној што е премногу пријателски настроен кон сите е злобен на свој начин. Аристотел вели: „Пријателот на сите не е пријател никому“. За да бидете самореализирана личност, во смисла на Аристотел, мора да ја совладате уметноста на пријателството.

Кои се трите вида пријателство?

Пријателство од корист е првиот вид пријателство за Аристотел. Овие пријателства се темелат на она што двајца луѓе можат да го направат еден за друг. Личноста за која купувате пијалак за да каже убав збор за вас. Ваквите пријателства вклучуваат и гостопримство. Овие пријателства можат да завршат брзо, веднаш штом една личност нема повеќе корист од другата.

Второто пријателство е пријателство од задоволство. Овие пријателства се базирани на уживање во заедничка активност, уживање во минливи задоволства и емоции. Личноста со која заедно пиете никогаш нема да дојде кај вас на вечера. Аристотел изјавува дека тоа е пријателство на младите кое кратко трае бидејќи луѓето може да ги променат работите што сакаат да ги прават, така што може да го променат и пријателот.

На крајот е „вистинското пријателство“. Пријателството на доброто. Овие луѓе би сакале да се покрај вас - тоа се луѓе што ве тераат да бидете подобра личност. Мотивацијата е тоа што се грижите за личноста и токму затоа односот е многу постабилен отколку кај претходните две категории. Овие пријатели тешко може да се најдат. Аристотел жали затоа што се ретки ваквите пријателства.

Иако Аристотел нè охрабрува да ја бараме „чистата“ форма на пријателство, тој не вели дека сте лоша личност ако имате пријатели од претходните два вида. Сите ги имаме.

Во свет на постојано зголемување на социјалните врски, прашањето за тоа што е навистина пријателството е доста важно. Мудроста на Аристотел, заедно со неговите ставови за различниот вид пријателства и можноста за подобрување, е потребен предлог во нашиот современ свет.