Минатиот петок, во пресрет на Самитот за климата на Обединетите нации, деца и возрасни низ целиот свет штрајкуваа со цел посилна акција против климатските промени. Сепак, многумина се прашуваат дали штрајкувањето е ефективно? Што навистина може да се постигне со него?
Неодамнешно истражување покажа дека штрајкот може да ги промовира психолошките фактори што се најважни за борбата против климатските промени. Ако се прашувате што вие како индивидуа можете да направите за да ја поддржите акцијата против климатските промени, земањето учество во штрајкот е многу добар почеток.
Во истражувањето бил испитан голем примерок на Австралијци. Тие биле прашани колку би биле подготвени лично да влијаат врз климатските промени (на пример, плаќање повеќе за електрична енергија), да им дадат поддршка на социјални интервенции (како што е користење јавни средства за попусти на домаќинствата што инсталираат обновлива енергија) или да преземат активности за застапување (како што е испраќање е-порака до владини службеници).
Фото:Flickr
Научниците ги интегрирале претходните истражувања што укажуваат на тоа дека низа фактори влијаат врз подготвеноста на луѓето да дејствуваат, за да можат да ги насочат најважните варијабли. Тие вклучувале социо-демографски фактори, количина на знаење поврзано со климатските промени, лично искуство со екстремните временски настани и морални вредности.
Научниците откриле дека трите најважни варијабли за предвидување на подготвеноста на поединецот да дејствува се влијанието, ублажувањето на климатските промени и социјалните норми. Влијанието се однесува на тоа колку непријатно влијаеле климатските промени врз нас.
Вториот најважен предвидувач беше ублажувањето на климатските промени. Луѓето не треба да ги ублажуваат климатските промени, како што се гледа во изјави слични на оваа:
- Какво и да е нашето однесување, ние како нација и да се вклучиме во намалувањето на емисиите на јаглерод, нема да направиме голема разлика во намалувањето на негативните ефекти од глобалното затоплување.
Како да се убедат луѓето дека навистина можат да направат разлика?
Едноставно, потсетувајте ги луѓето колку може да биде ефективно колективното дејствување. На пример:
- Ако една личност во текот на неделата ја намали употребата на телевизорот за 20 отсто, тогаш вкупно спречува да се ослободат 0,5 килограми CO₂ во животната средина.
- Ако 1.000 луѓе во текот на една недела ја намалат употребата на телевизорот за 20 отсто, тогаш вкупно спречуваат да се ослободат 500 килограми CO₂ во животната средина.
Најновите истражувања покажаа дека втората изјава е поубедлива и доведува до поголема проеколошка и просоцијална акција. Иако индивидуалното дејствување е само капка, дејствијата што ќе ги преземат повеќе луѓе ја прават истата индивидуална акција поквалитетна и поефикасна.
Овој ефект на агрегација зборува за моќта на училишните штрајкови. Можеби не чувствувате дека се слуша вашиот глас ако сте сами, но оваа акција станува многу помоќна кога сте опкружени со десетици илјади луѓе што го прават истото.
Истражувањето покажало дека третиот најважен предвидувач за подготвеност за дејствување се социјалните норми. Социјалните норми ја опфаќаат бројката на ваши блиски луѓе што дејствуваат во врска со климатските промени и степенот до кој тие луѓе очекуваат од вас да дејствувате.
На пример, обединувачката црква неодамна донесе одлука за поддршка на штрајкот на учениците и наставниците. Ова може да им сигнализира на учениците и на вработените што присуствуваат на
штрајкот дека тој е одобрен, со што ќе се зголеми нивната подготвеност да присуствуваат.
Ако присуствувате на штрајкот, ќе ја зголемите ефективноста на самиот штрајк за вас и за другите околу вас. А ако ги поттикнете пријателите и семејството да ви се придружат, ќе промовирате социјални норми што поддржуваат акција за климатските промени.