Тогаш, тогаш, се случи нешто за што не знаеше дека ќе му го промени сиот живот. Доби сопствена соба. Сопствен и само свој свет. Во неа имаше убаво креветче со омилените ликови од цртаните. На едниот ќош убава детска ламба, а од другата страна пространо орманче каде што мајка му ги чуваше неговите облекла. Во средината високо на таванот убава плафонерка која ширеше шарена зелено-жолта светлина. На полиците сите омилени кукли, играчки и разни други тракатанци од најразличен материјал и вид. Почна да чувствува нешто чудно и неразбирливо, некаква форма на себичност од најрудиментарен вид. Нешто како чување на своето. Како одеднаш светот да се подели на тој во собата и надвор од неа.

Прочитајте го остатокот од колумната на Мирослав Пендароски на Деца.мк.