Потребно е глобално дејствување за да се решат проблемите со кои се соочуваат луѓето од регионот

Војните во иднина ќе се водат за вода, а не за нафта - ова е изрека која, како што поминуваат годините, звучи како сè пострашна реалност. Особено на Блискиот Исток и во Северна Африка, региони кои се во првите редови на светската климатска криза.

Оваа година водата стана загрижувачки скуден извор откако војните, инфраструктурата што се распаѓа и во некои случаи невидениот економски колапс доведоа до постојани прекини на електричната енергија, кои станаа катастрофални заедно со рекордно високите температури.

Тоа предизвика немири во земји од Судан до Иран и предизвика прекуграничен конфликт. А ќе станува полошо додека продолжуваат летото и сиромаштијата.

Иако долго се предупредува за ова и низ светот кој се справува со пандемија има и екстремни климатски настани, проблемот е многу поитен бидејќи ако луѓето изгубат пристап до вода безбедна за користење, тоа уште повеќе ќе го отежни спречувањето на ширењето на коронавирусот.

Како што вториот и третиот бран на пандемијата се шират глобално, програмите за вода, санитација и хигиена веќе не можат да се исполнат со незаинтересирано кревање на рамениците. Во многу земји, каде што вакцинацијата ќе започне во 2022 година или подоцна, овие програми често се единствената одбрана која ја имаат против болеста.

Можеби ќе бидете изненадени што Либан, земја сместена на Медитеранот и богата со планини, шуми, езера и реки, е последната земја која се соочува со криза за вода. Неодамна УНИЦЕФ предупреди дека либанскиот систем за снабдување со вода е на раб на колапс. За само неколку недели 4 милиони луѓе, меѓу кои и еден милион бегалци, може да бидат во ризик од губење пристап до безбедна вода затоа што пумпањето вода постепено ќе запре низ земјата.

Ако јавниот систем за снабдување со вода колабира, УНИЦЕФ проценува дека трошоците за водата можат да скокнат за 200 отсто месечно и фамилиите ќе бидат принудени да наоѓаат вода од алтернативни или приватни добавувачи. За голем дел од екстремно ранливите домаќинства во Либан, цената ќе биде превисока за да ја поднесат - водата ќе чини 2,5 пати повеќе од просечните месечни примања.

Во срцето на кризата за вода во Либан е проблем создаден од човекот: економскиот колапс на земјата, кој, според Светската банка, е меѓу најлошите во светот во изминатите 150 години.

Земјата е толку банкротирана, што делови од државата немаат електрична енергија. Дури и оние што можат да си дозволат пристап до приватни генератори имаат малку енергија поради големите недостатоци на дизел-гориво кое е потребно за тие да работат. Уште поголем притисок врз системот за водоснабдување создава недостигот на финансии за поправање на инфраструктурата во Либан и недостигот на неопходни набавки, како хлор и резервни делови.

Но, системот за водоснабдување не е на раб на пропаст само во Либан. Неодамна „Амнести интернешнл“ предупреди дека во Иран виделе снимки кои докажувале дека осуммина демонстранти биле убиени за време на смртоносна акција против собирите поради големите недостатоци на вода во југозападната провинција Кузестан. Иранските државни медиуми пренесоа дека се убиени три лица и дека за тоа се одговорни „непознати сторители“.

Иранците од десетици градови излегоа на улиците поради сè полошата суша, за која екологистите велат дека државата не успеала да се справи, додека температурите одеа кон 50 Целзиусови степени.

По должината на границата на Ирак недостатоците на вода, исто така, ги натераа луѓето да излезат на улиците, особено на југот од земјата каде што мочуриштата постојано се сушат. Недостатоците на вода често ги ставаат Иран и Ирак во конфликт. Ирак зависи од реките Тигар и Еуфрат за речиси целата вода. Но, Иран гради брани за да пренасочи некои од тие води, вклучувајќи го алармот и предизвикувајќи големи недостатоци на вода за Ирак.

Слични проблеми околу реките се појавија и меѓу Ирак и Турција. Во Сирија, ОН исто така предупредија за големи суши поради нивоата на водата што се намалуваат, делумно поради нивото на Еуфрат.

Сеопфатно решение за намалување на влијанието на климатската криза, решавање на конфликтите и ставање крај на корупцијата се единствените начини за излегување од овој кошмар.

Автор: Бел Тру
Извор: Independent
Насловна фотографија: Unsplash