Познат е како манастирски леб зашто монасите постојано го јадат. Многумина го користат и за време на постите. Карактеристичен е токму поради процесот на природна ферментација. Брашно, вода, кисело тесто (природен квасец - маја) и сол се единствените состојки на манастирскиот леб
Манастирскиот леб, познат како дел од традицијата на постарите генерации, станува сè поактуелен во исхраната на луѓето. Токму неговата природна ферментација и чистота во состојките, без дополнителните адитиви, се она што го прават различен од индустрискиот леб кој луѓето секојдневно го купуваат.
Познат е како манастирски леб зашто монасите постојано го јадат. Многумина го користат и за време на постите. Карактеристичен е токму поради процесот на природна ферментација. Според нутриционистите, природно ферментираниот леб има големи позитивни ефекти врз здравјето на луѓето. Една од нив е зголемувањето на киселоста во дигестивниот систем, како и тоа што има понизок гликемичен индекс и затоа е поволен за дијабетичари. Го разградува глутенот и затоа е поволен и за оние што се пречувствителни на глутен.
Брашно, вода, кисело тесто (природен квасец - маја) и сол се единствените состојки на манастирскиот леб. Тоа во основа е и класичниот манастирски леб, кој може да се разликува во нијанси, иако во некои манастири на Света Гора се додава и маслиново масло.
Фото: Радован Вујовиќ
Домашен квасец (маја) за посебен шмек
Но, да се направи манастирски леб не е така едноставен процес. Иако основата на рецептот содржи четири состојки, сепак, процесот на подготовка бара многу трпение. Освен брашно, вода, сол, за манастирскиот леб е потребна и домашна, манастирска маја, или кисело тесто (домашен квасец).
Токму мајата е клучниот елемент во овој леб.
За подготовка на мајата, најважно е таа да биде само од брашно и вода, без додаток на друг квасец, сув или свеж.
Но, тој процес на подготовка може да трае и до 20 дена, во зависност од собните температури сè додека природно не се создадат габичните бактерии што ја прават ферментацијата.
Во тие дваесетина дена, секојдневно мора да се храни мајата. Се стартува со 50 грама брашно и 50 грама вода, и секој ден се зголемува дозата, односно се дохранува со 90 грама брашно и 80 грама вода.
По десеттиот ден ќе се создаде голема количина, па ќе мора половината да ја исфрлите, и со останатата да го продолжите процесот. Ферментацијата е готова кога ова тесто ќе ја постигне киселоста, ќе има многу меурчиња и нешто поголема густина од тесто што се прави за палачинки.
Овој процес е исклучително тежок за правење, па затоа најлесно е да појдете во некој од манастирите каде што има монашко братство или сестринство и да побарате веќе готов стартер. Тие ќе ве подучат дека така добиена готова маја од околу 50 грама секој ден ќе треба ја „храните“ со 50 грама брашно и 40 грама вода, додека не постигнете доволна количина кисело тесто за подготовка на леб.
Здравје во четири состојки
Ова е основниот рецепт за едно манастирско лепче:
- 200 мл млака вода,
- 350 грама брашно (предлог во размер: 80 грама ’ржано брашно, 270 грама бело брашно)
- 100-150 грама маја
- малку сол
Сето ова заедно се меша и се остава да отстои неколку часа. Во зависност од собната температура, ферментацијата може да трае и до 9 часа. Потоа ја правите формата што ја посакувате и ставате да се пече. Најдобар леб ќе добиете ако го печете во фурна. Во електричен шпорет на температура околу 240 степени, 30 до 40 минути, во зависност како пече рерната.
Можете да го печете и во пекач за леб, согласно упатството за употреба.
По печењето прекријте го десетина минути во крпа.
Добар апетит.