Ако се анализираат глобалните трендови, бројот на вооружени конфликти меѓу државите се намалува, а напоредно и бројот на жртви на воени конфликти.



Џошуа Голдстеин, пензиониран професор за меѓународни односи на Американскиот Универзитет изјавил:

„Забележително е отсуството на војни меѓу униформираните армии на нациите во светот. Овие сили надминуваат 20 милиони војници и се вооружани до заби. Сепак, последната постојана војна меѓу овие армии беше во 2003 година во Ирак. Во денешните престрелки меѓу земјите, како неодамнешната меѓу Ерменија и Азербејџан, турското соборување на руски авион и инцидентите меѓу Северна и Јужна Кореја, убиени се десетици луѓе, но не и стотици, илјадници, или пак милиони како што загинувале  во војните кои нациите-држави ги воделе низ историјата, како војните меѓу Иран и Ирак, и Индија и Пакистан. Тоа е најпозитивното нешто денес, овие големи војни што се случувале меѓу нациите регуларни низ историјата повеќе ги нема.“



Овој тренд е благодарение на организации како Обединетите Нации, при што државите не гледаат пат до моќта преку воени судири.




Професорот вели дека светот и натаму страда од други форми на насилство како терористички напади, наркобанди или убијци, а тука се и поголемите воени конфликти во Сирија, Нигерија, Ирак или Авганистан, но тој го потенцира фактот дека со војната како најголема форма на насилство постои успех што заслужува внимание.