По војната во Сирија, протестите во Париз се забава за овие фоторепортери

Од илјадниците луѓе што се сведоци на протестите на „Жолтите елеци“ во Париз, кои се случуваат во последните неколку недели, тројца млади момци имаат сосема различна перспектива. Откако избегале од војната во Сирија, фоторепортерите Абдулмонам Еаса, Самер Ал-Думи и Закарија Абделкафи сега ги покриваат насилствата во француската престолнина. Со насмевка.

Протестите на „Жолтите елеци“ траат веќе неколку недели и се едни од најлошите во Франција во последните неколку децении. Стотици луѓе се уапсени, направена е штета од милиони евра, а има и неколкумина загинати.


Тој раскажува какви му биле последните два месеца во родната Гута, каде што гледал како му умираат пријатели, го слушал плачот на родителите кои си ги гледале децата во капела, трчал преку улици носејќи детенце чија мајка била убиена во воздушен напад итн.

- На крајот избегав и дојдов во Париз. Го учам јазикот, го откривам градот и се навикнувам на живот без страв од воздушен напад над мојот дом. И продолжувам да правам фотографии затоа што сум фоторепортер и тоа е она што сакам да го правам - вели Сириецот.

Истовремено, Самер вели дека првиот пат кога помирисал солзавец го обзело некое топло и убаво чувство.

- Последниот пат кога го помирисав беше пред речиси осум години, кога започна сириското востание. Велат дека мирисите поттикнуваат моќни спомени и веднаш почнав да се присетувам на тие демонстрации. Тогаш демонстрациите беа мирни, само Сиријци што сакаа повеќе слобода по години диктаторство. Тогаш полицијата само испушташе солзавец кон нас. Тогаш многу пријатели и сакани сè уште беа живи. Тогаш нашите градови не беа бомбардирани до урнатини и условите за живот беа добри. Гледајќи наназад, тоа беа убавите денови. И првиот мирис на солзавец ме наврати на сето тоа - раскажува тој.


Абдулмонам, пак, бил изненаден од нивото на насилство што го видел од некои демонстранти. Вели дека не го очекувал тоа и мислел дека луѓето во Париз се цивилизирани и дека би демонстрирале учтиво.


Сеќавањата од Сирија се разбудиле кога полицијата употребила шок-граната, прелетал хеликоптер, а некој полицаец употребил свирче кое звучело како слетување на проектил.

- Кога ние, Сиријците, почнавме да демонстрираме, само повикувавме на слобода, правда, еднаквост. На почетокот не беше ни за симнување на режимот од власт. И тие веднаш почнаа да нè убиваат - вели Самер.

Тој додава дека ако Сиријците тогаш го правеле она што сега го прават Французите, веројатно веднаш би биле нападнати со хемиско оружје.

- Слушнав еден човек како за време на протестите вика: „Ова е војна!“ Се закикотив кога го слушнав тоа. Можете да замислите како ми звучеше тоа. Ова не е војна. Сфаќам дека има повеќе насилство отколку што се навикнати, но ова не е војна. Не е ни блиску до војна - истакнува Самер.

Закарија објаснува дека во Сирија никогаш не може да се фотографираат демонстрантите и полицијата заедно.


Абдулмонам раскажува и како некои пријатели на шега му велеле да внимава да не загине во Франција, а тој им кажувал дека кога ќе завршат со покривањето на протестот одат во кафуле на пијачка.