Италијанскиот здравствен систем не е совршен, но луѓето што живеат таму се меѓу најздравите нации во светот. Другите земји можат да научат многу од примерот на Италијанците.
Годишна здравствена потрошувачка по глава на жител во Италија - 3.002 евра
Очекуван животен век - 84,5 години
Севкупно здравје, глобален ранг - 2. место
Како што вели старата шега, европскиот рај е местото каде што полицајците се Англичани, готвачите Французи, банкарите Швајцарци, каде што поштата ќе биде германска, а љубовниците Италијанци. Европскиот пекол е местото каде што полицајците се Германци, готвачите Англичани, банкарите Французи, италијанска пошта и љубовниците Швајцарци.
Здравствениот рај е место каде што финансирањето, болниците и образованието на докторите се американски, а животниот стил и пристапот до здравството се италијански. Здравствен пекол? Италијански буџети, медицинско образование и единици за интензивна нега, американски цени, осигурување, исхрана со „Биг Мек“, возење во пијана состојба.
Здравството во Италија воопшто не е на завидно ниво: разурнати болници, лекари обучени со книги, а не со пациенти, лош буџет. Американците сакаат да кажат дека нивната медицинска нега е најдобра во светот, додека Италијанците сметаат дека нивната национална здравствена служба е безнадежно нефункционална (во 2000 година Светската здравствена организација го рангира италијанскиот здравствен систем на второ место во светот. Но, овој рејтинг беше базиран исклучиво на еднаквиот пристап и резултатите од здравјето, како што е животниот век, игнорирајќи ја реалноста: чекањето, ефикасноста на ургентната помош, хируршките статистики итн.).
Но, и покрај тоа што американскиот здравствен систем е еден од најдобрите во светот, Италијанците се многу поздрави од Американците во однос на севкупната долговечност, смртност кај новороденчињата, прекумерната тежина, ракот, дијабетесот, бројот на самоубиства, предозирањето, убиствата и стапките на инвалидитет. Во многу мерки Италија се најде и пред Велика Британија.
Како го постигнуваат тоа?
Најпрво, универзалниот пристап до медицинска нега. Во Италија националниот здравствен систем финансиран од даноци и базиран на британскиот модел успева на сите да им обезбеди лекарски посети, лекови, тестирање и болничка нега практично без трошоци.
Дури и ако се одлучите за приватни доктори и болници, и тогаш здравството е далеку поевтино, што не е случај во останатите земји. Во Италија ургентните центри се бесплатни за сериозни случаи, а и апчињата не чинат многу. Дури и во најдобрата приватна болница мала е веројатноста да потрошите повеќе од 500 евра за една ноќ.
Здравјето на Италијанците исто така има корист од еднаквото распределување на приходите и богатството, што се покажало дека ги подобрува здравствените резултати.
Законите за породилно во Италија им обезбедуваат време на новите родители да се поврзат со своите деца без да ја изгубат својата работа, болните луѓе не се враќаат на работа предвреме, а пензионирањето не значи сиромаштија.
Второ, италијанскиот животен стил си го прави своето. Дури и добро образованите, осигурените и богати Американци се поболни од другите богати народи. Локалната верзија на медитеранска исхрана е една од најздравите во светот - богата со овошје и зеленчук, со ниски животински масти. Освен тоа, Италијанците немаат „слабост“ кон грицки и десерти, па само 10 отсто од нив се со прекумерна тежина, во споредба со 27 отсто од Британците и 38 отсто од Американците.
Нивната чаша или две вино се добри за срцето, а избегнуваат прекумерно внесување алкохол и наркотици. Можеби прекумерно користат автомобили, но и понатаму се блиски до нивните селски корени, па можеби тоа ги тера да пешачат ако станува збор за поблиска дестинација. Блискоста во семејствата не им дозволува на луѓето да бидат социјално изолирани и сиромашни.
Како другите народи можат да станат здрави како Италијанците?
Прво и основно: научете да живеете на италијански начин. Копирајте ја нивната исхрана, ослабете, пијте алкохол редовно, но во умерени количини, користете ги нозете наместо автомобилите, не консумирајте опијати.
Второ: намалете ја нееднаквоста во приходите. Потребно е да се намали јазот помеѓу високите и ниските примања, да се зголемат пензиите и минималните плати и да бидат доволно високи за да може да се живее со нив. Дајте им ја истата слобода на вработените да имаат деца (породилно отсуство), да заздрават (боледување) и да се релаксираат (соодветни одмори).
Трето: обезбедете секој да има пристап до
здравството.