Ланде Алцхајмер, село кое се наоѓа во југозападниот дел на Франција, е сосема различно од другите бидејќи сите жители имаат деменција.
Продавницата која се наоѓа на главниот плоштад нуди едноставни намирници како багет, но не прима пари, па никој не мора да запомни дека треба да понесе паричник.
Френсис, поранешен земјоделец, оди во продавницата за да го земе дневниот весник. Френсис има Алцхајмерова болест за која вели дека е тешка болест и прилично тешко поднел кога му била кажана дијагнозата.
И неговиот татко имал Алцхајмерова болест, но тој вели дека не се плаши.
- Не се плашам од смртта бидејќи таа дефинитивно ќе се случи еден ден. Во меѓувреме, ќе го живеам животот и покрај болеста - вели тој.
Како и продавницата и ресторанот, селаните се охрабруваат да го посетат и театарот и да се вклучат во активности.
Филип и Вивиен, исто така, живеат во ова село. Како што велат, се обидуваат да живеат што е можно понормален живот откако им била дијагностицирана деменција.
- Одиме на прошетки - вели Филип. И покрај деменцијата, тој вели дека се среќни со Вивиен.
Фото: ВВС
Времето во ова село поминува поинаку. Нема закажани термини за прегледи, нема пазарење и чистење - само нежен ритам кој им дава поголема слобода на селаните.
Селото внимателно се следи, а професорката Хелена Амиева вели дека раните резултати покажуваат дека тоа всушност влијае врз текот на болеста.
Таа вели дека семејствата се чувствуваат помалку виновни знаејќи дека нивните најблиски живеат во ова село.
- Она што вообичаено го гледаме кога луѓето влегуваат во установа е забрзан когнитивен пад. Но, тука нема такво нешто. Гледаме еден вид многу мазна еволуција. Имаме причина да веруваме дека овие типови институции можат да влијаат врз траекторијата на клиничките резултати - вели таа.
Доминик, чија 89-годишна мајка живее во селото, вели дека е мирен и не чувствува вина и нервоза затоа што не се грижи за својата мајка.
- Имам мир бидејќи знам дека таа има мир и е безбедна - вели тој.
Тој честопати ја посетува својата мајка без закажани датуми за посета, па може да доаѓа и да си оди кога сака.
- Кога си одам, чувствувам олеснување. Кога ќе пристигнам, се чувствувам како да ја посетувам во нејзината куќа - вели сестрата на Доминик.
Во секоја еднокатна дрвена селска куќа живеат околу осум станари, со заедничка кујна и соби за рекреација и јадење.
Иако селаните плаќаат одреден придонес, тековните трошоци главно ги покрива регионалната француска влада, која платила 22 милиони долари за изградба на селото.
Кога првпат беше отворено во 2020 година, тоа беше второто село од ваков вид и единственото што е составен дел од истражувачкиот проект.
Фото: ВВС
Силното чувство за заедница може да е клучот за успехот на селото
Деменцијата честопати ги изолира луѓето. Но, се чини дека тука постои силно чувство на заедница, со луѓе кои се искрено заинтересирани да се гледаат и да учествуваат во активности.
Истражувачите велат дека овој социјален елемент може да биде дел од клучот за посреќен и потенцијално поздрав живот со деменција.
Во селото има околу 120 жители и исто толку здравствени работници, заедно со уште некои волонтери.
Извор:
ВВС
Фото: ВВС