Стариот народ Хунзи живее на самата граница на Пакистан и Индија, а познат е по тоа што животниот век трае 110-120 години. Затоа нивниот дом се нарекува „оаза на младоста“. Речиси никогаш не се болни, а благодарение на гените, секогаш изгледаат младолико.

Тие се вистински пример дека идеален начин на живот навистина постои. Се капат во студена вода, дури и на температура од 15 Целзиусови степени, а раѓаат деца и на 65 години.

Налето јадат свежо овошје и зеленчук, а во текот на зимата консумираат суви кајсии, житарки и овчо месо. Постои период кога Хунзите не јадат ништо, а е познат како „гладната пролет“. Името го добил по тоа што овошјето тогаш сè уште не е зрело, па исклучиво пијат сок од суви кајсии. Периодот трае од 2 до 4 месеци и го сметаат за клучен за нивното здравје.


Од искуството на многу луѓе што се преселиле во долината на реката Хунза, тие заклучиле дека главниот фактор за долговечниот живот е здравата исхрана.

По враќањето во Англија, шкотскиот доктор Мак Харисон извел експеримент на голем број животни. Една група се хранела со нормална храна што го јаде едно просечно лондонско работничко семејство, која вклучувала бел леб, харинги, преработен шеќер, конзервирана храна и зготвен зеленчук. Како резултат на таквата исхрана, кај животните се појавиле различни човечки болести. Друга група животни се хранеле со храната на Хунзите и останале совршено здрави.


За Хунзите, прошетката од 20 километри дневно е исто што за нас е прошетката околу домот. За нив, качувањето на планина е како одење во трговски центар, а се спуштаат среќни и весели.