Дрвјата не се само дрвја. Тие се видлива манифестација на „друг свет“, под земја, свет на бесконични биолошки патишта што ги поврзуваат нив и им дозволуваат да комуницираат, а на шумата ѝ овозможува да се однесува како да е еден организам. Може да ве потсети на еден вид на интелигенција. Интелигенција што ја споделуваат не само дрвјата, туку и сите суштества што живеат меѓу нив. Шумите се живи.



Симард ја раскажува приказната за тоа како пораснал во Британска Колумбија во дождовните шуми. Старите влажни шуми со огромни зелени раце, градови од печурки, птици, инсекти, елени, мечки. Не е необично да се замисли дека дрвјата се интернетот на природата, вели Симард. Разликата е што Симард ги имала овие мисли целиот свој живот, и посветила 30 години на истражување и тестирање на нејзините хипотези. На видеото подолу, шармантниот акцент на Манкусо и неговиот хумор интересно ја раскажуваат идејата за прекрасното и сложено однесување на дрвјата што може да се смета за интелигенција.



На крај, Питер Волебен вели дека знаел за скриениот живот на дрвјата исто толку колку што касапот знае за емотивниот живот на животните. Тие веќе биле мртви за него - до моментот кога започна да се буди на тивката комуникација околу него. Дрвјата можат да бројат, да учат, да се сеќаваат. Дрвјата имаат семејства. Тие се грижат за нивните деца. „Ова не е само мое тврдење, ова е вистинско истражување. Дрвјата се живи суштества, тие се социјални и имаат чувства“, вели тој. За некои луѓе, ова доаѓа како вистинско изненадување