Градовите веќе долго време страдаат од загадувањето на воздухот, а сите знаеме дека растенијата го чистат воздухот и го оживуваат секое место.

Гледајќи ја количината на бетон околу себе, и луѓето стануваат сиви и на лице, но и во душата. Растенијата бараат трпение, љубов и желба. Треба да им се даде она што им е потребно - сонце, вода и земја. Секоја зграда со рамен покрив би можела да биде зелена оаза. Овие градини на покривите ќе ве воодушеват, и ќе сфатите дека сепак постојат луѓе кои се разбудиле од кошмарот на градот.