Факт е дека некои европски земји биле силни колонијални сили. Тоа во голема мера може да се види во нивните музеи, бидејќи во нив се изложени одредени артефакти што биле украдени од други места.

Биста на кралицата Нефертити

Во 1912 година германска археолошка мисија предводена од египтологот Лудвиг Борхард го посети Каиро, каде што склучи договор со египетската влада за стекнување некои артефакти. Биста на сопругата на Ехнатон, Нефертити, пронајдена во работилницата на древниот египетски скулптор Тутмозе, случајно била меѓу предметите пренесени во Германија.

Новиот музеј во Берлин ја откри бистата на Нефертити во 1925 година. Египетската влада одговори со забрана на сите германски археолошки мисии додека не се врати бистата. Епилог - речиси 100 години подоцна бистата сѐ уште е во Германија, а владата дури донесе закон со кој секој артефакт на територијата на земјата повеќе од 25 години се означува како национално богатство - без оглед на тоа како е набавен.

Пријамовото богатство

Германскиот археолог Хајнрих Шлиман ја посветил својата кариера на пронаоѓање на остатоците од Троја. Во 1871 година тој го ископал турскиот град Хисарлик, каде што нашол докази дека градот е античкиот локалитет Троја. Меѓу неговите пронајдоци имало и ризница со украсен златен накит што го нарекол Пријамово богатство по тројанскиот крал. Шлиман успеал да ги извлече моштите од Турција и ги донел во Германија.

Богатството на Пријам било изложено во неколку музеи во Германија и во Англија, но по Втората светска војна советските трупи го зеле богатството на Пријам. Со децении СССР негираше дека ги зел бесценетите нараквици и приврзоци. Во 1993 година, по распадот на СССР, руската влада конечно призна дека богатството е во нејзина сопственост, а од 1996 година богатството е изложено во музеј во Москва. Секако дека и Германија и Турција го бараат назад, но засега ништо од тоа.

Вавилонската порта на божицата Иштар

Портата, која датира од времето на Вавилон, главниот град на античка Месопотамија, била изградена на северната страна на градот околу 575 година пр.н.е. по наредба на кралот Навуходоносор Втори. Во првите неколку децении на 20 век германските багери ги однеле остатоците од вратата во нивната земја и ги реконструирале во берлински музеј, каде што се и денес. Изложена од 1930 година, оваа врата се смета за една од најголемите знаменитости на музејот. Се разбира, Ирачаните би сакале да ја видат вратата во Ирак, но се чини дека желбите нема да им бидат исполнети.


Елгински мермери

Овој артефакт бил ископан од теренот на Акропол помеѓу 1801 и 1812 година. Многу од мермерните парчиња се земени од Партенон. Обидите да се постигне договор меѓу Британскиот музеј и Грција пропаднаа. Во посредувањето се вклучија и УНЕСКО и ЕУ, но засега тие остануваат на британска територија.

Брадата на Сфингата

Изградена за време на Старото Кралство на древниот Египет како жива слика на фараонот Кафре од четвртата династија, на мистичната сфинга ѝ недостига важен елемент: брада. Фрагменти од варовничката брада на Сфингата се всушност расфрлани низ светот, а Британскиот музеј чува мал фрагмент од неа.

Според музејот, брадата веројатно била додадена на скулптурата подоцна, за време на 18. династија. Музејот наводно го купил делото од Џовани Батиста Кавиља, кој го откопал во 1817 година. Постојат многу теории за тоа како паднала брадата.

Додека некои тврдат дека трупите на Наполеон го оштетиле споменикот, записите кои датираат од 15 век ја споменуваат исчезнатата брада на Големата Сфинга. Без оглед на тоа како завршила одвоена од главата, Египќаните сакаат брадата на Сфингата да се врати на првобитното место.

Извор: Pun kufer
Насловна фотографија: Pixabay