Може ли една ѕвезда да биде 10.000 пати поголема од Сонцето? Новите откритија на вселенскиот телескоп „Џејмс Веб“ посочуваат на потврден одговор.

Овие огромни ѕвезди се необични бидејќи постои вродена граница на големината за ѕвездите во универзумот кои се поблиску до нас. Сите човечки модели за еволуција на галаксиите се потпираат на фактот дека ѕвездите не можат да бидат помасивни од 120 Сончеви маси. Секако, постоеле идеи кои истражувале ѕвезди помасивни од тоа, но никогаш немало вистинско набљудување кое би укажувало на тоа, според Девеш Нандал од американскиот Центар за астрофизика „Харвард-Смитсонијан“.

Во многу далечната галаксија „ГС 3073“ тимот на Нандал открил екстремно високи нивоа на азот кои не можеле да се објаснат со присуството на обични ѕвезди. Првобитните ѕвезди, или таканаречената „Популација III“, би можеле да го објаснат овој феномен.

Скептиците предупредуваат, но можно е објаснување за друг космички феномен

Скептиците, сепак, забележуваат дека хемиските потписи во галаксијата не се совпаѓаат со теоријата. „Популацијата III“ мора да биде поврзана со речиси недопрена средина. Спротивно на тоа, „ГС 3073“ е хемиски доста зрела галаксија. Значи, не изгледа дека се вклопува во средина во која би очекувале да биде „Популацијата III“, предупредува Роберто Мајолино од Универзитетот „Кембриџ“.

- Необичностите се очекуваат во раните галаксии. Кога го гледаме раниот универзум, сè што гледаме се навистина чудни, навистина егзотични галаксии. Затоа е тешко да кажеме да, но не очекуваме да се формираат супермасивни ѕвезди бидејќи тоа би било премногу чудно - вели вели Џон Реган од Универзитетот „Мејнут“ во Ирска, кој не бил вклучен во истражувањето.

Ако се реални, овие џиновски ѕвезди би можеле да го објаснат постоењето на супермасивните црни дупки.

- Зајакнувањето на аргументите за нивното постоење е исклучително тешко, но овие докази се многу силни - додава Реган.

Извор: zimo.dnevnik.hr

Фото: FReepik