„Деца, дали сте добри во трчање и врескање?“, ги прашува полицаецот децата од основното училиште во Акрон, Охајо.

Неговиот пријателски тон сега преминува во сериозен.

„Она што не сакам да го направите е да се скриете во аголот ако дојде лош човек. Мора да се движите“, ги советува тој.

Оваа тренинг-сесија се одразува на новата нормалност во американските јавни училишта. Додека вооружените напаѓачи продолжуваат со нивните смртоносни напади и додека Вашингтон останува заглавен во контролата на оружјето, новата генерација американски студенти научија како да ги заклучуваат и барикадираат вратите од училниците исто како што учат да паѓаат и да се тркалаат во случај на пожар.

Сесијата за обука е потсетување за тоа како американските училишта се промениле по нападот во училиштето „Колумбина“ во 1999 година. Училишните администратори и државните законодавци сфатиле дека масовното пукање може да се случи во која било заедница, во кое било училиште, во секое време, така што мораат да бидат подготвени кога ќе се случи.

По „Колумбина“, 32 држави донеле закони кои бараат училиштата да спроведуваат вежби за заклучување за да ги заштитат учениците од натрапници. Некои држави отишле многу подалеку откако во 2012 година 20 деца починале во Њутаун, Конектикат. Сега, шест држави бараат конкретни вежби против напаѓачи. Ова значи дека обуката мора да биде специјално приспособена за да одговори на вооружениот напаѓач. Нема консензус за тоа како треба да изгледаат овие вежби, но неколку држави, вклучувајќи ја и Мисури, бараат симулации со полициски службеници.

„Работиме во училишта со невини деца кои училиштето го гледаат како безбедно место. Мора да направиме сé што можеме за да ги подготвиме нашите деца за несреќно сценарио“, вели Хендерсон Луис, надзорник од Одборот за парохиски училишта во Луизијана.

Видовите вежби варираат од држава до држава, понекогаш и до училишна област. Еве каде податоците навистина значат: секоја година, речиси секој студент во американско училиште е обучуван да се скрие под маса или да трча за да избегне да биде убиен од вооружен напаѓач.

Постојат два типа сценарија за кои се вежба. Првото е наречено заклучување „жолт код“. Ова значи дека наставниците мора да ги заклучат вратите и да продолжат да предаваат, но не смеат да ги отклучат додека пет пати не биде повторена објавата дека е во ред.

Заклучувањето „црвен код“ е за ситуација каква што се случи во Паркленд, каде што напаѓачот или натрапникот се наоѓа во училиштето. Во ова сценарио наставниците мораат да ги заклучат вратите, да ги исклучат светлата и да ги тргнат учениците подалеку од прозорците. Никому не му е дозволено да зборува или да ја напушти училницата додека не е дадена објава дека е во ред. И до двете заклучувања, наставниците и учениците мораат да ги игнорираат сите останати аларми или ѕвончиња.


По масакрот во Сенди Хук, федералните агенции за спроведување на законот одлучиле внимателно да ги разгледаат ефективните начини да одговорат на училишните напади. Во истражување на 84 масовни престрелки помеѓу 2000 и 2010 година, околу една третина (34 отсто) вклучувале училиште. ФБИ ги анализирало истражувањата за масовните престрелки и насилствата во училиштата и излегло со заеднички предупредувачки знаци дека едно лице може да спроведе смртоносен напад доколку доживее значителна лична загуба во неделите или месеците што довеле до нападот, како што е смрт, раскинување, развод или губење на работата.

Извештај на ФБИ од 2013 година вели дека типичните заклучувања не се доволни. Тие посочуваат дека добро би било ако учениците и наставниците успеат да избегаат од училиштето или да се скријат во заклучена соба, а други предлагаат и борење со напаѓачот во обид да преживеат и да ги заштитат другите.

Ова била нова идеја за училиштата, така што многу области започнале сериозно да ги сфаќаат овие совети.

Институтот за обука АЛИС, наведен во видеото подолу, е една од компаниите што ги спроведуваат обуките. Тие ги учат учениците да ги барикадираат своите врати од училниците, да трчаат, да викаат и да фрлаат работи врз напаѓачот.

Сите различни ставови за најдобриот начин да се обучуваат учениците за да одговорат на масовните престрелки не го зеле предвид лудилото дека ваков разговор воопшто се случува. Депресивно е што ваквите трагични настани веќе станаа дел од секојдневието и што се дел од училиштата.

„Минуваме низ тешки времиња. Светот се менува“, вели Лус, надзорник во училиштата во Луизијана.