Изминатиов месец е хорор-филм со процесот на привикнување на градинка. Се работи за речиси 3-годишно дете кое веќе го почнува вториот месец во градинка, но без резултат. Не само што се соочуваме со плачење и одбивање наутро, туку и плаче во градинка. Коментарот на учителките е дека не игра со децата, само набљудува и кога нема да биде во близина учителката, почнува да плаче, а при земање секој ден е вознемирена. Најмногу нѐ исплаши моментот што не сака да оди повеќе на лулашки, а знае дека децата се таму и си играат. Ако ѝ пријде некое дете што ќе ја познае, бега и плаче. На секои 5 мин. повторува дека утре нема да оди во градинка и постојано плаче. Навечер се буди со плачење и не можам да ја смирам. Да не зборувам дека во меѓувреме има некоја страшна агресија, прави бељи да не знаеш како да постапиш. Едноставно не знам дали треба да бидеме трпеливи и упорни или можеби кај некои деца не треба форсирање. Ве молам за совет.

Одговорот од психологот прочитајте го на Деца.мк