Шпанското архитектонско студио АБЛМ користело огледала за да направи ефект со кој училиштата ќе изгледаат половина помали од тоа што се. Дизајнерите сакале да креираат простор кој ќе биде поврзан со своите мали жители.


Користеле огледала и други материјали за рефлексија на горниот кат кои успевале да го рефлектираат небото. Долниот дел од зградата е покриен со шарени линии. Палетата е избрана од седум бои, чија цел е да се претстави диверзитетот помеѓу децата што ќе го посетуваат училиштето.

Влезот на училиштето е пресвлечен во истата рефлексивна алуминиумска површина како и горните катови на зградата. Речиси невидливиот материјал е композитен алуминиум со висока рефлексија. Шарениот под е креиран од керамички плочки. Овој регион од Саламанка е во процес на индустријализација и дозволува да се градат големи објекти, но дизајнерите сакале да избегнат импозантна градба која дополнително ќе го загрози просторот.

Архитектите манипулирале со материјалите за да ја задржат контролата над тоа како нивните згради ќе изгледаат – метода која е наречена принудена перспектива и која се користела уште во античка Грција. Метода за манипулирање со просторот и материјалите за да се промени начинот на кој очите и умот го разбираат она што го гледаат.


Совршен пример за таква градба е Партенон во Грција. Додека архитектонските правила инсистираат секоја колона да биде со истата големина и оддалечени една од друга на исто растојание, тука се случува да има повеќе простор помеѓу колоните на крајот отколку кај оние на средината. Со тоа се создава оптичка илузија, па колоните изгледаат еднакво оддалечени една од друга и со иста големина.