Меѓународен тим од истражувачи го испитуваше загадувањето со пластика во езерата на светско ниво. Резултатите покажуваат дека микропластиката сè уште е присутна и во оние водни површини што се навидум недопрени од човекот и, во споредба со океаните, во помалите копнени води има сразмерно поголеми количества микропластика.

Лимнологот Катрин Атермаер од Универзитетот на Виена, Австрија и Истражувачката група за водна екологија и управување со водите од Универзитетот на Милано-Бикока во Италија зедоа примероци од 23 езера од 38 земји. Езерата се избрани така што нивните хидроморфолошки одлики како длабочина, должина на брегот, зафатнина, но и присуството на пречистителни станици, густина на населеност со луѓе - покажуваат најголема разновидност и се географски дисперзирани. Затоа, примероците може да се сметаат за глобално репрезентативни.

Земени се, на пример, и примероци од единственото езеро во Австрија - Лунцер Си, релативно мало езеро чиј брег е ретко населен, спаѓа во помалку загадените езера со помалку од една пластична честичка на кубен метар.

Пластиката во примероците вода потоа е групирана по облик, боја и големина. Сѐ тоа покажува дека речиси 94 отсто од пластичните честички во водата се микропластика. Тие го анализирале и хемискиот состав на честичките и дошле до изненадувачки заклучок дека повеќето од нив се полиестер, полипропилен или полиетилен.

- Последните два материјали сочинуваат повеќе од половина од светското производство на пластика. Така, два вида езера се особено загрозени - оние густо населени, урбанизирани области и оние со големи водени површини - објаснува Атермаер.