Имам 10-годишен син кој има тикови. Тиковите се појавија некаде по 4. година во градинка со нерационално допирање со рацете кон другите делови од телото ( за тие тикови дури сега сме свесни дека се тикови, порано не мислевме дека тоа се тикови). Тие се намалуваа повремено, па се враќаа и слично. Сега, од 9-10 годишна возраст се најизразени и тиковите се во вид на кимање со око, прави бакнеж со устата и звучен тик со изговор на буквата С или зборот ЈЕС. Сегашните тикови почна со поголем интензитет некаде на 8-годишна возраст, во трето одделение кога почнаа дел од децата со навреди кон него со разни зборови, како „педер“, издајник и слично, па и закани дека ќе го тепаат. Сега во петто одделение сѐ повеќе има физичко насилство кон него и тиковите се сѐ поизразени. Одличен ученик е, оди на меѓународен натпревар по математика Кенгур, освојува прво, второ место, посетува настава и во музичко училиште, свири на пијано, се занимава и со спорт (болдер-искачување на карпи).
Во летен распуст се намалуваат тиковите зашто нема контакт со соучениците што го малтретираат. Проблемот со насилниците се обидуваме да го решиме на училиште, со директорката и со стручната служба, ама некако нема слух, се правдаат дека треба да се почитува закон, постепени мерки, опомени. Дали има потреба од посета на психолог, психијатар или друга стручна служба?