Светот има доволно богатство и ресурси за да се осигури дека целата човечка раса може да ужива пристоен животен стандард. Сепак, луѓето во земји како Бурунди, Јужен Судан и Централноафриканската Република продолжуваат да живеат во очајна сиромаштија.

За другите веројатни претенденти за непосакуваната титула најсиромашна земја во светот, Авганистан, Сирија и Еритреја, годините на политичка нестабилност и конфликти го оневозможуваат дури и обидот за процена поради недостиг на сигурни економски бројки.

Како може да се одредат најсиромашните земји во светот? Додека БДП по глава на жител често се смета за стандардна метрика, компензирањето на разликите во животните трошоци и стапките на инфлација со користење паритет на куповната моќ може подобро да ја процени куповната моќ на поединецот во која било дадена земја.

Тешко е да се одреди единствена причина за долгорочна сиромаштија. Корумпираните влади можат од многу богата нација да направат сиромашна. Исто така, може и историјата на експлоатативна колонизација, слабото владеење на правото, војната и социјалните немири, тешките климатски услови или непријателските, агресивни соседи. Слабостите се сложени: земја во долгови нема да може да си дозволи добри училишта, а слабо образованата работна сила ќе го ограничи капацитетот.

Непривилегираните домаќинства низ светот ги претрпеа најтешките социјални и економски последици од ковид-пандемијата. Во најсиромашните нации во светот, каде што преовладуваат високи нивоа на неформално вработување, нема мрежи за социјална заштита или привремени заеми за да се одржат отворените бизниси и вработените да се вработат.

Пред ковид-пандемијата, дел од светското население кое живееше во екстремна сиромаштија (помалку од 1,90 долари на ден), падна под 10 отсто од повеќе од 35 отсто во 1990 година. Пандемијата не само што го запре, туку и го смени тој напредок: од самиот почеток на здравствената вонредна состојба до крајот на 2022 година, како одговор на зголемените трошоци за живот Меѓународната линија на сиромаштија (ИПЛ) исто така беше ревидирана на 2,15 долари.

Бројките се впечатливи: во 10. најбогати земји во светот просечната годишна куповна моќ по глава на жител е над 110.000 долари, а во 10. најсиромашни е помалку од 1.500 долари. Најлошиот дел е што сиромаштијата честопати ќе поттикне поголема сиромаштија. Во последното издание на извештајот за Светската економска перспектива, Меѓународниот монетарен фонд (ММФ) објаснува како сиромашните нации би можеле дополнително да се соочат со тешкотии.

- Падот на растот подразбира влошување на перспективите или животниот стандард и намалување на глобалната сиромаштија. Вкоренетото опкружување со низок раст, заедно со високите каматни стапки, би ја загрозило одржливоста на долгот и би можело да ја поттикне социјалната тензија и да ја попречи зелената транзиција. Понатаму, очекувањата за послаб раст може да ги одвратат инвестициите во капитал и технологии и така, делумно, да станат самоисполнувачки - велат од ММФ.

1. Јужен Судан
2. Бурунди
3. Централноафриканска Република
4. Демократска Република Конго
5. Мозамбик
6. Нигер
7. Малави
8. Либерија
9. Мадагаскар
10. Јемен

Извор: Gfmag.com
Фото:  Freepik