Речиси илјада години, длабоко во џунглите на Еквадор, едно домородно племе живеело во изолација сè додека светот не го открил во 50-тите години. Хуаорани, Ваорани или Ваодани, познати и како Ваос, живеат во Амазон, во делови од регионите Напо, Орелана и Пастаза.
Група од неколку илјади луѓе комуницираат на јазик кој е различен од кој било друг, а во последните 40 години тие се преселиле на постојани адреси во шумски населби. Некои од заедниците отфрлиле секаков контакт со надворешниот свет и се преселиле во поизолирани области. Иако можеби споделуваат многу мудрост со остатокот од светот, тие не го делат ентузијазмот на Коги, племе кое по 500 години излезе од изолација за да го предупреди остатокот од светот за голема опасност.
Озлогласената прва средба со цивилизацијата
Првата средба на Хуаорани со цивилизацијата поминала неславно. Како што открива новинарот Скот Волас, американските мисионери во Еквадор го направиле својот прв контакт со Хуаорани со фрлање подароци од авион. Фотографиите, кои биле меѓу предметите, го збуниле племето, кое никогаш порано не видело нешто слично. Заклучиле дека станува збор за црна магија и ги убиле мисионерите што ги нашле на брегот на реката со копја.
Според племенските верувања, нема разлика помеѓу физичкото и духовното, а на почетокот верувале дека целиот свет е шума и го користеле истиот збор за двата концепта. Дури и денес шумата е нивниот дом, а надворешниот свет е небезбедно место за живеење. Тие имаат исклучително детално познавање на шумата, кое е вткаено во животот на секој член на племето: географски, ботанички, еколошки...
Тајната на среќата
Благодарение на шумата, Хуаораните преживуваат, а пред да одат на лов, шаманот се моли за најуспешен потфат. Нивните цели најчесто се диви свињи, птици и мајмуни, но тие не ги допираат елените, наводно затоа што нивните очи се премногу слични на човечките. За да ги смират духовите на мртвите животни, шаманите ритуално подготвувале отров за стрелите што потоа ги фрлале кон жртвите. Ловот со вакви стрели не се смета за убивање, туку се смета за берење плодови од природата. Покрај растенијата што ги користат во својата исхрана, Хуаораните познаваат и халуциногени билки, користат ајахуаска и печурки.
Исто така, интересно е како Хуаораните се фокусирани на сегашноста и живеат во моментот. Ретките зборови во нивниот јазик не им дозволуваат да се задржуваат на работи поврзани со минатото или иднината. Нивниот единствен збор за идно време, „баане“, значи утре. Живеењето во моментот, би рекле некои, е една од причините што Хуаораните се среќни, без оглед на плановите на големите нафтени компании или сечењето дрвја што би можеле да им го уништат домот.
Кога Теса Бленкоу од Лондон, која живеела со племето пет дена, ги прашала што значи да се биде среќен и што можеме да научиме од нивната среќа, тие биле збунети и не знаеле што да кажат.
-До крајот на патувањето ми стана јасно зошто среќата им е толку туѓ концепт. За нив, среќата е постојан начин на постоење. Прашањето што ги прави среќни е исто толку залудно како да прашате орел зошто има крилја: тој едноставно ги има. Нивното вродено чувство за цел доаѓа од длабоката врска со духовноста. Тие не припаѓаат на одредена религија, но веруваат во повисоко суштество и живот по смртта. Најважно од сè, племето верува дека духот и природата се едно, а нивната цел е да го заштитат и негуваат светот во кој живеат. Без разлика дали сте религиозни, духовни или не, има нешто неверојатно вредно во тоа - рекла Теса.
Извор: avaz.ba
Фото: Instagram screenshot