Според извештајот „Перспективи за светска урбанизација 2025“, објавен од Одделот за економски и социјални работи на Обединетите нации (УН ДЕСА), главниот град на Индонезија е најнаселен град во светот.
Користејќи ажуриран и хармонизиран метод за дефинирање на урбаните области, извештајот проценува дека Џакарта има население од речиси 42 милиони, ставајќи ја пред Дака, која има околу 40 милиони, и Токио, со 33 милиони.
Ова ревидирано рангирање покажува како новата методологија и растот на населението го менуваат разбирањето на урбаното ниво во Азија и глобално.
Методологија наречена „степен на урбанизација“
Новото истражување за 2025 година воведува методологија наречена „степен на урбанизација“, геопросторен пристап што применува уникатни прагови на население и густина за класификација на градовите, местата и руралните области. Овој метод ги заменува претходните верзии на извештајот што се потпираа на национални дефиниции, кои значително се разликуваа. „УН ДЕСА“ вели дека ажурираните критериуми даваат поспоредлива слика за урбаните области низ целиот свет.
Според овој метод, Токио останува еден од најголемите метрополитенски региони во светот, но со мало намалување на населението, додека континуираната урбана област на Џакарта опфаќа поширока и погусто населена зона отколку порано.
Дури 45 % од луѓето во светот живеат во градови
Извештајот, исто така, покажува дека 45 % од 8,2 милијарди луѓе во светот сега живеат во градови, во споредба со 20 % во 1950 година. Бројот на луѓе што живеат во урбани средини е повеќе од двојно зголемен од средината на минатиот век, а проекциите покажуваат дека до 2050 година две третини од глобалниот раст на населението ќе биде во градовите.
Бројот на мегаградови, или урбани области со најмалку 10 милиони жители, ќе достигне 33 во 2025 година, од кои повеќе од половина се во Азија. Од над 12.000 анализирани градови, 96 % имаат помалку од милион жители, а вкупниот број на градови во светот е повеќе од двојно зголемен од 1975 година.
Преместување на главниот град
Позицијата на Џакарта во новиот поредок ги одразува демографските притисоци и долгогодишните предизвици во инфраструктурата. Регионот се соочува со проблеми со густината, квалитетот на воздухот, мобилноста и слегнувањето на земјиштето, со речиси 40 % од градот под нивото на морето поради прекумерна екстракција на подземните води, ширење на урбаните средини и зголемување на нивото на морето.
Овие услови влијаат врз националното планирање и придонесоа за одлуката на Индонезија да го премести својот административен главен град. Во 2019 година индонезискиот парламент одобри закон за преместување на главниот град во Нусантара, специјално планиран град на островот Борнео, на околу 1.300 километри од Џакарта. Целта на оваа иницијатива е да се справи со структурните ограничувања на сегашниот главен град и да се создаде нов административен центар дизајниран со фокус на климатските промени и обновливите извори на енергија.
Иако проектот наиде на одложувања и беше предмет на еколошки и логистички дебати, тој претставува еден од најобемните примери на концептот на „контролирано повлекување“, односно стратешко преместување на населението од областите што се соочуваат со долгорочни еколошки ризици.
Извор: gradnja.rs
Фото: Freepik