Секој што го следи Холивуд знае дека филмскиот бизнис се соочува со проблеми. Тоа што многумина многу поретко одат на кино во голем дел се должи на лесната достапност на стриминг-сервисите во домовите, а да не зборуваме за сите дигитални одвлекувања на вниманието, прецизно дизајнирани токму за тоа. Но, дали тоа може да има врска и со промената во самите слики? Со повеќе од два милиони прегледи собрани за само неколку дена, новиот видеоесеј „Како старите приказни“ се осмелува да објасни зошто филмовите повеќе не се ги доживуваме како „вистински“.

Во последниве години, дури и долгите, масивно буџетирани и постојано пласирани спектакли даваат чудно чувство на кој било екран. Креаторот на видеото, Том ван дер Линден, посочува на различни фактори, почнувајќи со влошувањето на недостигот на кореспонденција помеѓу кинематската слика и нашата перцепција за реалноста.

Еден јасен - или поточно лесно забележлив тренд што придонесува е преваленцијата на плиток фокус, кој ги одржува остри ликовите во преден план, но ги замаглува сите детали од заднината: не на начинот на кој го гледаме реалниот свет, освен ако не ги изгубиме очилата. Бидејќи живееме во длабок фокус, кинематографијата со длабок фокус ни се чини пореална.

Секако, не секој филм може да биде „Лоренс од Арабија“. Но, имаше време кога практично сите филмови го испорачуваа она што се нарекува „хаптичка визуелност“, а зборот хаптичка се однесува на концептот на нашето чувство за допир. Постарите филмови имаат опипливост во голема мера затоа што режисерите немале избор: работеле со аналогни алатки, па можеле да направат само толку за да ги одвојат сликите од нашето физичко искуство.

Дигиталната фотографија, постпродукцискиот компјутерски инженеринг, а сега и популарната вештачка интелигенција направија сè да биде технички можно, иако како што нагласува Ван дер Линден, тие технологии сами по себе не гарантираат дека добиениот филм нема да изгледа реално. На крајот на краиштата, нереалноста е избор, а љубителите на филмот се надеваат дека индустријата ќе престане да ја одбира нереалноста - ако не за задоволство на гледачите, тогаш за сопствениот опстанок.

Извор: openculture.com

Фото: YouTube screenshot