Петгодишниот Орландо Буран веќе умирал кога пристигнал докторот. На Ноќта на вештерките 1858 година, неговото семејство во Брадфорд било погодено од ненадејна болест. Родителите Марк и Марија, заедно со нивните двајца станари, чувствувале слабост поради мачнина, повраќање и болки во стомакот. Но, Орландо и неговиот брат Џон Хенри биле тешко болни.

Д-р Џон Хенри Бел бил повикан во нивниот дом, каде што го нашол Орландо речиси без пулс, со бледо лице, со побелени усти, а очите спуштени и полузатворени. Докторот им рекол на вознемирените родители дека не може ништо да направи. Орландо починал во рок од 15 минути од пристигнувањето на докторот. И Џон Хенри набргу починал.

Приказната за бонбоните

Имало едно нешто заедничко за секој член на домаќинството: тие јаделе популарни ментол бонбони што Марк ги купил претходната вечер од зелениот пазар во Брадфорд. Од симптомите на домаќинството, д-р Бел брзо утврдил дека се отруени. Тој тестирал една од бонбоните со тестот „Рајнш“ - загревајќи го примерокот со бакарни ленти. Темниот слој што се формирал ги потврдил неговите сомневања: бонбоните содржеле многу голема количина арсен.

Полицијата го посетила Вилијам Хардејкр, сопственикот на тезгата на пазарот каде што се продавале отровните бонбони. Но, и тој самиот лежел болен дома откако ги пробал бонбоните. Трагата довела до слаткарот Џозеф Нил. Тој открил дека неговите работници ги правеле бонбоните следејќи вообичаена, но опасна практика: за да ги намали трошоците, скапиот шеќер го заменил со евтин (исто така познат како париски гипс).

Фаталната грешка се случила во аптеката на Хоџсон, каде што неискусниот асистент Вилијам Годард работел помалку од три недели. Кога вработениот на Нил побарал шеќер, Годард по грешка зел прав од необележано буре што содржело арсен.