Како што луѓето низ светот продолжуваат да се во карантин и изолација во обид да се забави ширењето на коронавирусот, така многумина се обидуваат да се справат со здодевноста  создавајќи креативни дела.

Луѓето споделуваат приказни за тоа како неколку познати гении всушност ги создале нивните ремек-дела додека биле во карантин или друг вид присилна изолација, а некои од овие приказни се вистинити.

Исак Њутн

Во 1665 година, додека Њутн бил студент во „Кембриџ“, Лондон, имало голема епидемија на бубонската чума. Њутон се повлекол во семејниот имот Вулстроф Менор, кој се наоѓал на 95 километри северозападно од Кембриџ. Неговата теорија за гравитација била основана токму тука, а тој напишал и некои други трудови.

Вилијам Шекспир

Иако е невозможно целосно да се докаже, познато е дека Шекспир доживеал многу епидемии на чума во текот на неговиот живот. За жал, не постојат докази дека самиот тој некогаш бил во карантин, но во текот на некои од неговите најпродуктивни моменти Лондон бил затворен поради појава на бубноската чума. Тука биле вклучени и театрите кои, според Гардијан“, биле масовно затворани во текот на најплодната деценија на Шекспир како писател, од 1603 до 1613. Наводно Шекспир напишал неколку песни, меѓу кои и „Венера и Адонис“.

Виктор Иго


Фрида Кало

Познатата мексиканска уметница претрпе сериозна несреќа. Прво имала детска парализа на шестгодишна возраст, што резултирало со долг период принуден одмор во кревет. 12 години подоцна, како студентка, Кало доживеала сообраќајна несреќа меѓу автобусот во кој се возела и трамвај, па се здобила со фрактура на 'рбетниот столб. Имено, држач од автобусот ѝ се забил во грбот, при што ѝ предизвикал силно крвавење. Тоа ќе ѝ го обележи животот принудувајќи ја на многубројни хируршки интервенции. Веднаш по несреќата, откако била пуштена од болницата, била принудена да лежи в кревет со гипс на горниот дел од телото. Историчарите шпекулираат дека токму овој период на заздравување целосно ја зацврсти нејзината љубов кон уметноста (дотогаш таа студирала медицина). Првиот автопортрет го нацртала додека закрепнувала. Таа го искористила огледалото над креветот за да се нацрта.

Едвард Мунк

Сликарот Едвард Мунк во 1918 година бил во карантин поради пандемијата на смртоносната шпанска треска. Неговата најпозната слика наречена „Вресок“ не била создадена во текот на пандемијата (ја насликал во 1893 година), но во текот на епидемијата ја насликал „Самопортрет“ од болниот себеси, како и некои други дела.

Симон де Бовоар

Симон, француски глас на феминизмот од 20 век, ја изгуби работата како наставник за време на нацистичката окупација на Париз. Таа му помагала во францускиот отпор во градот и создала неколку книжевни дела. Можеби најзначајна и најрелевантна беше нејзината единствена претстава „Кој ќе умре (бескорисни усти)“ („Les Bouches inutiles“). Напишана во 1945 година, оваа претстава се одвива за време на опсадата во 14 век, но јасно била инспирирана од нацистичкиот режим. Насловот се однесува на луѓето што се „бескорисни“ во време на опсада за да ги спасат животите на младите, здрави мажи.

Салватор Роса

Сликата „Човечка кревкост“ од 1656 година не е особено суптилна. Сликарот на сликата, Салватор Роса, штотуку го изгубил својот млад син во епидемијата на чума во 1656 година што тешко го погоди Неапол. Двајца од браќата на Роса исто така умреле од чумата. Тој ја создал оваа мрачна слика во која новороденче (што го претставува неговиот син) се потпишува на списокот на смртта. Не е сигурно дали тој бил во карантин, но сигурно бил во средината на катастрофална епидемија.

Џовани Бокачо