Леонард Коен пораснал во Монтреал, во угледно еврејско семејство. Својот концерт што го одржал во 2009 година во Израел, го започнал со молитви и благослови кои ги изговорил на хебрејски јазик.

Затоа и воопшто не е необичен фактот дека една од најубавите песни од овој автор е инспирирана од страдањата на еврејскиот народ.

Песната која многумина ја сметаат за химна на љубовта и романтиката  - „Танцувај со мене до крајот на љубовта“ (Dance me to the end of love),  настанала откако Коен се посветил на изучување на холокаустот.  Иако е конструирана како љубовна песна, всушност таа говори за смртта и страдањето.

Во едно свое интервју, Коен го открил потеклото на оваа песна:

„Интересно е како потеклото на секоја песна води до зрнце, до семето кое некој ви го дал, и тоа е она што процесот на пишување на песната  го прави мистичен. Меѓутоа, оваа песна настана откако чув, прочитав и осознав дека во логорите на смртта гудачките квартети биле приморувани да свират покрај крематориумите. Тие свиреле додека се случувал хорор, а судбината на тие луѓе била истиот тој хорор.

Свиреле класична музика додека нивните сопатници биле затворани, убивани и спалувани. Стихот  „Танцувај со мене до твојата убавина,  со виолина што гори“ (Dance me to your beauty with a burning violin) зборува за убавината на постоењето и за нејзиниот крај“, изјави Коен.

Песната за првпат е објавена во 1984 година во албумот „Various Positions“. Во знак на сеќавање на сите настрадани, бројни еврејски музички состави и денес ја свират оваа песна.