Ако никогаш не ви е здодевно, вашиот живот има помалку смисла и сте посклони кон депресија, вели Артур Брукс, професор на „Харвард“ и автор на многу книги за среќата, мотивацијата и смислата на животот.
И колку и да звучи парадоксално, тврди Брукс, досадата е неопходна.
Кога не го користиме телефонот, не слушаме музика, не правиме ништо, во нашиот мозок се активира таканаречената мрежа на стандарден режим. Тоа е, како што објаснува професорот, систем на мозочни структури што „се буди“ кога не правиме ништо конкретно и кога нашиот ум почнува да „талка“.
-Значи, да речеме дека сте го заборавиле телефонот и сте на семафор. Тогаш се вклучува нашата стандардна мрежа. И тоа не ни се допаѓа. Потоа фантазираме, се сеќаваме на минатото, размислуваме за иднината. И најважно од сè, размислуваме за себе. Досадата ве тера да поставувате големи прашања. И тоа е добра работа. Тоа се прашањата што нè водат до подлабоко значење - кои сме, што правиме и зошто - вели Брукс.
Досадата е непријатна
Брукс се присетува на експериментот на неговиот колега од „Харвард“, Ден Гилберт. Во експериментот учесниците седеле во празна соба 15 минути без никакви задачи. Единствената опција што ја имале на располагање била да притиснат копче за да си дадат електричен шок.
- Повеќето избраа електрошок, само за да не седат мирно. Тоа многу зборува за тоа колку ни е непријатна досадата. Не ја сакаме досадата. Досадата е ужасна - истакнува Брукс.
Зошто ни е толку непријатна досадата? Брукс објаснува дека тоа е затоа што стандардната мрежа го принудува нашиот ум да размислува за работи што може да бидат непријатни.
- Кога вашиот ум талка, почнувате да поставувате големи, егзистенцијални прашања: Која е смислата на мојот живот? Може да биде непријатно, но всушност е исклучително важно и корисно - објаснува тој.
Маѓепсан круг на бесмисленост
Тој додава дека проблемот се јавува кога ја избегнуваме таа непријатност. Наместо да му дозволиме на мозокот да влезе во состојба на одмор и размислување, го преоптоваруваме со информации. Обично го правиме ова со користење на телефонот, бидејќи тој главно ни служи да ја „убиеме досадата“. Меѓутоа, правејќи го тоа, ја убиваме можноста за наоѓање смисла.
Никогаш не сме имале повеќе содржина, повеќе забава, повеќе информации. Од друга страна, никогаш порано не страдале повеќе луѓе од анксиозност, депресија и чувство на празнина. Брукс верува дека ова е директна последица од нашето одбивање да бидеме сами со сопствените мисли.
Златното правило е 15 минути
Брукс советува да одвоиме најмалку 15 минути секој ден без телефони, музика, радио или нешто друго што „ја убива нашата досада“.
- Кога одите во фитнес-сала, не носете го телефонот. Кога возите, не пуштајте музика. На почетокот ќе ви биде непријатно, но набрзо ќе забележите дека најинтересните идеи ви доаѓаат на ум. Тоа е знак дека вашиот мозок се ресетира - истакнува тој.
Брукс издвојува неколку правила што можат да ни помогнат во понатамошниот живот:
- Без екрани по одредени часови (на пример, по 19 часот);
- Без екрани за време на оброците;
- Правете редовни дигитални детоксикации (паузи).
„Како деца што врескаат“
Брукс ги применува овие совети. Тој вели дека ако и ние ги применуваме, ќе ни биде помалку здодевно во секојдневните работи. Ако ја научиме уметноста на здодевноста, ќе ни биде помалку здодевно на работа, во партнерските односи, во секојдневниот живот. И што е поважно, ќе почнеме да размислуваме за големите прашања. За целта, значењето, поврзаноста.
-На почетокот се чувствував како деца да врескаат во мојата глава. Тоа е допамин што вреска „земи го телефонот, земи го телефонот!“ Тоа е зависност. Но, потоа се смирува. И се чувствувам подобро, посмирено, поблагодарно. Секако, подоцна повторно го кревам телефонот затоа што морам да проверувам е-пошта, да функционирам во светот. Но, се потсетувам - мојот живот не мора да се врти околу тие уреди - вели Брукс.
Луѓето се плашат дека ќе пропуштат нешто
-Постојат начини да се спречи тоа. На пример, можете да го оставите телефонот вклучен, но да не го допирате. И да го поставите така што само едно или две лица можат да ве повикаат во вистинска итна ситуација. Телефоните можат да го направат тоа. Но, не користете ги итните случаи како изговор. Еве нешто што не е итно: Што има ново на Фејсбук? Не е итно. Ништо од тоа не е важно. Вестите можат да почекаат. Сериозно, вашите баба и дедо не знаеле што се случува во светот секоја секунда. Оставете ги телефоните. Ви треба повеќе смисла во животот – заклучува Брукс.
Извор: forbes.n1info.rs
Фото: Freepik