Деловите од старите телевизори се опасен отпад и затоа е најдобро да се рециклираат. Со рециклирањето на старите технологии се добиваат лим, алуминиум, кабли, пластика, печатени плочки, стакло, оловно стакло, кондензатори, дрво, електронски топови, бакар и флуоресцентен прав.
Опасниот отпад од телевизорите се флуоресцентниот прав, оловното стакло, кондензаторите и електронските топови.
Доколку со отпадните телевизори и монитори за компјутери се ракува несоодветно, односно ако се разбие катодната цевка, флуоресцентниот прав, кој е канцероген, ќе се разлета.
Секоја година се рециклираат илјадници тони стари монитори и CRT телевизори од земјите од регионот.
По рециклирањето, оловното стакло, кондензаторите и електронските топови се изнесуваат во земји-членки на ЕУ, најчесто во Германија, а флуоресцентниот прав му се предава на оператор за третман во земјата. Стаклото се носи во цементарница која го меша со камен при производство на цемент, како и дрвото, кое служи како гориво. Пластиката и печатените плочки се извезуваат.
Новите, тенки, дигитални телевизори исто така се рециклираат, но тие се значително помалобројни од старите CRT телевизори, кои се чувани десетина години. И новите телевизори содржат опасни компоненти, но во помала количина од
старите.