Чарлс Дарвин имал 29 години кога тој излегол со неговата теорија за природна селекција, Ајнштајн го имал неговиот труд „Аnnus Mirabilis“ на возраст од 26 години, Марија Кири направила големи откритија за радијацијата во доцните 20-ти години, Моцарт ја компонирал Симфонијата бр 1 на 8 години.

Со години научниците кои го проучуваат достигнувањето сугерирале дека во многу области, најпосакуваната работа доаѓа порано во животот отколку подоцна. Впрочем сите, млади луѓе може да го посветат својот живот на проект на начин, на кој повеќето повозрасни луѓе не можат, а младите ѕвезди привлекуваат поддршка, ментори и престижни состаноци.





Сега, анализите на големите податоци за научните кариери се појавија во списанието „Science“, а наоѓа многу фактори кои немаат никаква врска со годините или раниот почеток на слава. Тоа е како што тие кажуваат, комбинација на карактерност, упорност и чиста среќа, како и интелигенција, што води кон успех со високо влијание, на било која возраст.

Претходните студии нашле дека ваквата комбинација на елементи стои зад успехот на многу врвни изведувачи во различни области. Новата студија покажува дека истите сили се во игра на сите нивоа на дисциплина: на студентот, млади професионални, лице на средина на кариерата и оние кои се прашуваат дали се премногу стари.

Истражувачкиот тим почнал со фокусирање на физичари со кариера. Ја проучувале литературата од 1893 година, идентификувале 2.856 физичари со кариера од 20 години или повеќе, кои објавиле најмалку една студија на секои пет години, широко цитирани наоди оценети како „влијателни" документи, а тимот анализираше кога се појавиле во  кариерата.

Секако, физичарите биле со поголема веројатност да произведат изуми порано отколку подоцна. Но, тоа нема никаква врска со нивната возраст, открила анализата.

Сепак претворајќи ги случајните избори во влијателни, широко признаениот придонес зависи од друг елемент, оној што научниците го нарекуваат „Q“ може да се преведе како „вештина" и, најверојатно, вклучува широк спектар на фактори, како што коефициент на интелигенција, акција, мотивација, отвореност за нови идеи и способност за работа и со другите.

Изненадувачкото нешто во врска со ова „Q“ својството е што останува константна со текот на времето. Спротивно на заедничката претпоставка, искуството значително не ја зголемува способноста на лицето да даде максимум за даден проект. Откривме дека овие три фактори: „Q“, продуктивноста и среќата се независни еден од друг“- изјавил доктор Алберт Лазло Барбаси, еден од научниците кој ги спроведуваше анализите.

Истражувачите ги собрале податоците за кариера од другите научни области и оцениле дека истиот однос се одржува. Ставањето на овие резултати заедно, покажаа дека најдобрите трудови биле производ на „Q“, личните особени, силните страни и среќата, односно наоѓање на проект кој ги нагласува овие способности.