Додека компаниите инвестираат во продуктивност, анкетата на „Линкдин“ отвори тема за која ретко се дискутира јавно – во што навистина поминува работното време? Според резултатите што ги споделил тренерот за тим и лидерство Боки Тимотијевиќ, речиси половина од учесниците признале дека поголемиот дел од времето во текот на работниот ден го поминуваат муабетејќи, жалејќи се и озборувајќи. Следуваат паузи за храна, пијалаци и цигари, а некаде во заднина е вистинската работа. Што ни кажува ова за современата работна средина, за односите во тимот и за тоа колкаво незадоволство криеме?
- Разликите во тоа како го поминувам времето кога сум целосно оддалечен и кога сум фокусиран ме заинтригираа, па сакав да го слушнам гласот на заедницата - истакнал Боки.
Околу 40 отсто од времето поминува во работа и планирање
- Ако фантазирате за работници кои работат продуктивно 40 часа неделно, ќе морам да ве разочарам и да ве потсетам дека и тие се само луѓе - пишува во воведот на анкетата на социјалната мрежа „Линкдин“.
Според анкетата, луѓето го распределуваат своето време на следниов начин.
-Повлекување (само физички се присутни, умот и срцето се некаде на друго место).
-Ритуални размени (како си – добро брате, ти? – добро).
-Забава (муабетење за спорт, автомобили, одмори, серии).
-Работа и планирање (всушност правење нешто поврзано со работата).
-Психолошки игри (кутриот јас – самосожалување, лелекање итн.).
-Автентични размени (искрено и нецензурирано).
- Околу 40 отсто од времето оди на работа и планирање (околу 16 часа неделно, до 3,5 часа дневно). Строгите политики само ќе ги охрабрат да бидат покреативни во маскирањето на своето време - изјавил Тимотијевиќ.
Што покажуваат резултатите?
Резултатите од анкетата покажале дека половина од испитаниците поголемиот дел од своето време го поминуваат во муабетење, жалење и озборување (50 %). На второ место се паузите за храна, пијалаци и цигари (28 %). Потоа следуваат социјалните мрежи (18 %). И конечно, тоалет и дотерување (4 %).
Дали овие резултати треба да нè загрижат и до кој степен овие активности се лоши или добри?
-Тоа е концептот на структурирање на времето на основачот на трансакциската анализа Ерик Берн. Ние природно се движиме во група од осаменост, преку ритуални размени, преку одвлекување на вниманието кон работата. Често запаѓаме во психолошки игри и само понекогаш си дозволуваме ранливост и автентичност. По тој редослед, на пример, преку чувство на супериорност или префрлање на одговорноста на другите, но проблемите, како по правило, не се решаваат - истакнува Боки.
„Вработените сакаат да губат време кога не ја гледаат целта на својата работа“
Тимотијевиќ објаснува дека „губењето време“ не е нужно поврзано со тоа дали станува збор за работа од канцеларија или од далечина.
- Цврсто верувам дека вработените (на сите хиерархиски нивоа) намерно губат време кога не ја гледаат целта на својата работа и кога се во средина што не им одговара. Особено кога нивните односи во тимот се нарушени. Во оваа смисла, верувам дека би губеле исто толку време кога работат од дома, само што би се појавиле нови категории како што се „домашни и семејни обврски“, поголемиот дел од времето на социјалните мрежи и така натаму - истакнува Боки.
Менаџментот треба да се занимава со резултатите од работата и способностите на вработените. Честопати, додава тој, несигурноста во улогата на менаџер се компензира со лажно чувство на сигурност што го носи микроменаџментот и зголемената контрола.
- Работата во просториите на работодавецот носи одредени реални придобивки: поголем број спонтани размени, генерирање повеќе и подобри идеи, користење на ресурсите на компанијата, поголема доверливост и одвојување на деловното од приватното. Исто така, носи повеќе можности за контрола, но контролата би морала да дојде дури на крајот, откако ќе се постави јасна стратегија, ќе се дефинираат процесите, улогите и работните правила и ќе се изградат потребните компетенции - вели Тимотијевиќ.
Што е следно?
За да се подобрат фокусот и работната атмосфера, менаџерите можат да се потрудат да им дадат доволно простор на резултатите, квалитетот и односите.
-На прво место се добро поставените цели, кои создаваат ентузијазам и во чие поставување се вклучени и вработените. Потоа следува редовно следење на резултатите. Потребно е да се измери испорачаниот квалитет на работата, што најлесно се реализира со мерење на задоволството (на клиентите или соработниците). Конечно, има редовни повратни информации, со акцент на позитивните повратни информации - вели тој.
За да изградат тим кој се воздигнува и се поддржува меѓусебно, лидерите мора да го променат начинот на кој се справуваат со своите луѓе. Тој додава дека кога ќе се сведеме на ниво на индивидуален однос меѓу двајца луѓе, важно е да имаме добро разбирање на разликите, негување на наклонетост, меѓусебно влијание и заедничко значење.
- На групно ниво, односот помеѓу позитивните и негативните повратни информации е важен. Во тимовите со врвни перформанси има 5,6 пати повеќе позитивни повратни информации отколку негативни. Затоа лидерите мора со својот пример да започнат култура во која пофалбата е пет пати поголема од прекорувањето - заклучува Тимотијевиќ.
Извор: forbes.n1info.rs
Фото: Freepik