Приказната изгледа прилично неверојатна. Во 1789 година неколку морнари предводени од Флечер Кристијан ја презеле контролата над „ХМС Баунти“, а потоа ги поставиле капетанот Вилијам Блај и неговите приврзаници да отпловат во Јужниот Пацифик.
Плашејќи се од кривично гонење доколку се населат во локална заедница, британските бунтовници поминале неколку месеци истражувајќи ги оддалечените места, земајќи 19 придружници на патувањето. На крајот, групата одлучила да создаде свој нов дом на напуштен вулкански остров што го открила на околу 2.170 километри југоисточно од Тахити. Денес, нивните потомци сè уште живеат на истиот суптропски остров - Пиктерн.
Питкерн е дел од четирите Питкернски Острови, британска прекуморска територија која се смета за еден од најоддалечените населени острови во светот. Другите острови во групата, сите ненаселени, се Дуси, Хендерсон и Оено. Питкерн е мал - само 3,2 километри долг и 1,6 километар широк. Исто така, тој е груб, со стрмни карпи и нема лесен начин за приклучување на чамците. Всушност, бродовите што го посетуваат сè уште се закотвуваат неколку стотици јарди од заливот Баунти, а потоа ги среќаваат жители кои управуваат со долги чамци.
И покрај тоа што е населен повеќе од 200 години, населението на островот не се променило многу. Иако имало 233 жители во 1937 година, денес островот е дом на само 50-ина жители, не многу повеќе отколку кога првпат пристигнале бунтовниците.
Со ограничена површина и малку жители, удобностите на островот се минимални. Има продавница, здравствена клиника, пошта, музеј, библиотека и туристички центар, плус училиштето Пулау, кое е за ученици од основно образование (во моментов има само тројца ученици). Потоа децата обично го продолжуваат образованието во интернат во Нов Зеланд.
Бидејќи нема аеродром на островот, жителите се поврзани со надворешниот свет главно преку патнички/карго-брод кој патува меѓу Француска Полинезија и Питкерн. Патувањето бара минимум две ноќевања на море и има само 12 места. Бродот доаѓа еднаш месечно.
Во раните денови доселениците на островот одгледувале култури, граделе домови и изработувале облека. Откако американските китоловци го откриле островот во 1808 година, почнале редовно да запираат бродови, вклучувајќи и англиски бродови кои носеле книги и разни стоки. Во 1898 година Британија ја презела контролата врз островот и почнала да обезбедува дополнителна помош. Во 1937 година британската влада добила идеја за поштенски марки. Во тоа време островот немал пошта и користел марки од Нов Зеланд. Три години подоцна, во 1940 година, островите ја отвориле својата прва пошта. Првиот сет на поштенски марки веднаш станал хит и биле популарни кај филателистите низ светот. Набрзо поштенските марки биле најголемиот извор на приходи на островот. Сепак, приходите се намалиле кон крајот на 20 век со општиот пад во пишување писма и собирање поштенски марки.
Денес, иако поштенските марки и понатаму се достапни, островот ја зајакнува својата економија со продавање на добро оценетиот островски мед, како и рачни изработки - резби на дрво, накит, облека, сапун и канцелариски материјал. Главниот приход на кој моментално му се посветува многу труд е туризмот.
Во 2015 година британската Влада формира морски резерват околу островите. Неколку години подоцна, во обид да го поттикне астро-туризмот, островот поднесе барање да биде именуван за меѓународен резерват на темното небо. Ја доби оваа ознака во 2019 година од Меѓународната асоцијација за темно небо.
Исто така, островот се рекламира како авантуристичка дестинација за луѓе што се во потрага по уникатни, тешко достапни дестинации. Посетителите можат да одат да набљудуваат китови, да одат на риболов, можат да го посетат гробот на Џон Адамс, еден од оригиналните бунтовници и да пливаат во прекрасен базен.
Доколку напорите за туризам на островот се успешни, може да има еден потенцијален проблем: сместувањето. Нема хотели или одморалишта на островот.
Во потрага по нови жители
Животот на оддалечен тропски остров можеби звучи примамливо. Но, населението се намалува од крајот на Втората светска војна, при што голем дел од младите се одлучуваат да живеат на друго место. За да поттикне населување на нови жители, островот работи на тоа да ја направи имиграцијата помалку тешка. Сега е полесно да се добие земјиште за дом. Добредојдени се истополовите бракови.
Бидејќи има малку луѓе и малку контакт со надворешниот свет, од островјаните се очекува да можат да извршуваат различни задачи. Иако има интернет и мобилни услуги, квалитетот и брзината не се на исто ниво како во развиените земји. Владината веб-страница предупредува дека животот на островот не е за секого. Сепак, се вели дека животот таму е разновиден, тивок и жив и секако, никогаш досаден.
Фото:
Wikipedia