Професорката по математика Денис Гарсија знаела дека нејзините ученици понекогаш препишуваат, но ситуацијата со која се соочила во февруари била сосема поинаква.
Таа случајно во тестот вклучила напредна равенка што не ја учеле на час. Сепак, некако сите 15 ученици од класот успеале да ја решат правилно. Исто така, нејзините ученици ја прикажале својата работа, победувајќи го традиционалниот лакмус тест против препишување во STEM-училниците.
Гарсија била скептична, меѓутоа, се сетила на еден разговор од пред неколку години. Некои од нејзините поранешни ученици ѝ кажале за онлајн-алатка наречена „Wolfram|Alpha“ која можела да пресмета комплицирани равенки за неколку секунди. Алатката ги давала и одговорите и чекорите како се стигнува до решението, додека виртуелно не дозволувало да биде детектирано кога било копирано како домашна задача.
Со години учениците ги користат „CliffsNotes“ за брзо читање книги, „SparkNotes“ за подобри аргументи за време на дискусиите на час и „Wikipedia“ за историските задачи. Но, учениците денес имаат попаметни алатки на располагање - имено „Wolfram|Alpha“, програма која ја користи вештачката интелигенција за совршено и неповторливо решавање на равенките. Оваа алатка ја користи технологијата за обработка на природен јазик, дел од семејството на вештачката интелигенција, за да им обезбеди на учениците академски кратенки кои се побрзи од тутор, посигурни од копирање од пријателите и полесни од пронаоѓањето на решението сам.
Уште од објавувањето на оваа алатка, веднаш почна да се пробива низ образовниот систем, пронаоѓајќи го патот до домашните задачи на студентите и учениците. Иако е тешко да се следи, сепак, алатката функционира совршено во рацете на амбициозните ученици. Таа функционира на начин што го разложува прашањето на неколку дела, без разлика дали е математички проблем или прашање како: „Што е центарот на Америка?“, а потоа ги прегледува овие податоци во огромна библиотека со податоци која постојано се проширува. Овие збирки податоци вклучуваат информации за геодетски шеми, хемиски соединенија, човечки гени, историски метеоролошки мерења и илјадници други теми кои, кога се соединуваат, можат да бидат искористени за добивање одговори.
Системот е ограничен од границите на својата библиотека: не може да го протолкува секое прашање. Исто така, не може да одговори на природен јазик, односно она што човек би можел да го препознае како разговорен говор.
Користењето на „Wolfram|Alpha“ е слично како пребарување на „Google“, но оваа алатка обезбедува специфични одговори наместо бескрајни страници со потенцијално релевантни резултати. Секој може да оди на страницата на „Wolfram|Alpha“, да напише прашање или равенка, да притисне ентер и да добие решение.
Иако била дизајнирана за да биде користена во академските кругови - начин да се истражува една равенка однатре - академијата беше немоќна да одговори на оваа алатка. Некои ја нарекуваат алатка за препишување, други масивен чекор во начинот на кој учиме и што предаваме - едноставно, „Wolfram|Alpha“ е иднината. И нејзиниот творец се согласува.
Стивен Волфрам, умот што стои зад алатката, вели дека како ученик се борел со математиката. Меѓутоа, му одела физиката. Всушност, на 12 години тој напишал речник за термините од физиката. Во текот на неговите тинејџерски години напишал уште три книги, а на 15 години веќе објавувал научни трудови.
И покрај неговите научни способности, математиката му била голем проблем. Иако можел да направи концепт, пресметките му биле тешки. Затоа се одлучил да му помогне компјутерот. Програмирајќи ја да решава равенки и да најде обрасци во податоците, тој ја оставил математиката на машината и се фокусирал на науката. И успеал. Во 1981 година Волфрам стана најмладата личност што ја доби стипендијата „Макартур“. Имал само 21 година.
Сепак, алатката која му помогнала на Волфрам да ја изгради својата репутација со физиката, го натерала да се оттргне од науката. Тој станал опседнат со сложени системи и како компјутерите би можеле да се користат за нивно проучување. 5 години по добивањето на стипендијата, Волфрам почнал да ја развива „Mathematica“, па така во 1988 година го објавил лансирањето на нов производ.
Волфрам никогаш не планирал неговата алатка да стане „CliffsNotes“. „Механичката математика е многу ниско ниво на прецизно размислување“, вели тој. Наместо тоа, Волфрам смета дека треба да го нагласиме пресметковното размислување - нешто што тој го опишува како „обид да се формулираат сопствените мисли за да можеш да му ги објасниш на паметен компјутер“.
Технологијата не оди никаде: како што нема да запре копирањето од книга или поделбата на проблемот меѓу соучениците, така и учениците нема да престанат да го користат „Wolfram|Alpha“ само затоа што наставниците велат да престанат. Дури и Гарсија може да види иднина онаму каде што се вклопува „Wolfram|Alpha“. „Мислам, во идеален свет, наставниците, меѓу кои и јас, треба да извршуваме подобра работа во инкорпорирање на технологијата, како и пронаоѓање начини за користење на продуктивни начини“, вели таа.
Исто како што роботиката го трансформира производството, така и алатките како „
Wolfram|Alpha“ нè тераат да го преиспитаме образовниот систем предизвикувајќи го да се крене на нов технолошки стандард. Или ќе ги преобликуваме нашите училишта да ги прифатат овие алатки или ризикуваме да станеме живи артефакти во брзо напредувачки свет.