Јадрото на технологијата за предвидување на климата и времето во САД се компјутери кои процесираат 2,8 квадрилиони математички пресметки. Секој од овие компјутери се големи колку еден автобус. Секој ден, овие суперкомпјутери собираат и организираат милијарди податоци од Земјата, како температура, притисок на воздухот, влажност, брзина на ветер и нивоа на морето.

Овие податоци се потребни за моделите за предвидување на времето и сите овие податоци се претставени со бројки. Суперкомпјутерите ги користат овие податоци за да создадат алгоритми кои ги претставуваат карактеристиките на атмосферата и предвидуваат што ќе се случи на глобално ниво до 16 дена однапред.

Равенките го предвидуваат формирањето, интензитетот и движењето на комплексните временски системи и земаат предвид како тие влијаат меѓусебно во времето и просторот. Користењето математика за предвидување на состојбата на атмосферата се нарекува нумеричко предвидување на времето, што е гранка на атмосферските науки кои се појавиле по Втората светска војна.


Суперкомпјутерите користат модели за предвидување временски услови. Ниту еден модел не е точен 100%, а набљудувањата секогаш не се совршени, меѓутоа, меѓусебното согласување на моделите дава подобри предвидувања.

Конечно, податоците, суперкомпјутерите и моделите се основни алатки за предвидување на времето, но вештините на метеоролозите се исто толку важни.