За многу луѓе спомените од часовите по математика се сѐ освен убави. Но сте помислиле ли некогаш дека математиката има естетика? Ако Вашиот одговор е не, читајте понатаму...



Можеби ја препознавате низата броеви 1, 3, 6, 10, 15, 21, 18... Ова е низа броеви со која учениците често се среќаваат на училиште: триаголни броеви. Секој број во низата одговара на бројот на точки во низа триаголници. Замислете го десетиот број во низата. Како може да се избројат точките? Имаме триаголник со 10 точки во долниот ред и 10 реда точки.


Ако се направи уште една копија може да се ротира и да се стави над дадениот триаголник од точки, така што ќе се формира правоаголник. Во оваа форма има 10 точки во долниот ред и 11 редови, 10*11=110 точки. Во изворниот триаголник бројот на точките е 110/2=55.


Друга причина зошто математиката се чини убава е хармоничната серија. Таа не е еднаква на конечен број – математичарите велат дека сумата „дивергира“. Како може да се докаже тоа? Звучи тешко, но се решава со една елегантна идеја.


Овде секоја група дропки додава до повеќе од една половина. 1/3 е поголемо од 1/4. Тоа значи дека  1/3 + 1/4 е поголемо од 1/4 + ¼ кое е еднакво на 1/2. Значи со додавање на доволно блокови, сите поголеми од ½, сумата станува сѐ поголема – може да се дојде до било која цел. Со додавање на конечен број се добива бесконечна сума.

Еден од предизвиците на математиката е дека справувањето со пософистицирани проблеми често значи прво справување со пософистицирана тетминологија. Не може да се нарече дел од математиката убав ако не се разбира правилно, а тоа значи дека е потребно време да се ценат естетските квалитети.