Родителите повеќе не ги воспитуваат децата како порано. Порано, во старите добри денови, луѓето ги воспитувале децата да бидат силни и не им пречело да бидат строги со нив.

Еве како Астеците ги воспитувале и одгледувале нивните деца.

1. На новороденчињата им се кажувало дека животот е тежок

Астеците не верувале во лажење на децата - без оглед на тоа колку се млади. Кога ќе слушнеле како новороденчињата плачат, тие не се обидувале да ги утешат. Според нив, новороденчињата всушност ја имале соодветната реакција на животот.

Затоа, бабиците ги земале бебињата, ја сечеле папочната врвца, кажувале молитва за благодарност и им ја кажувале вистината за животот - ги гледале право в очи и им велеле: „Животот е секаква неволја“, а потоа им раскажувале дека веројатно ќе умрат од ужасна и насилна смрт во војна или како човечка жртва.

2. Родителите мислеле дека децата растат ако ги тегнат

Родителите не знаеле дека децата сами растат. Знаеле само дека бебињата растат со текот на времето, меѓутоа не го сфатиле начинот на кој функционира телото. Мислеле дека единствениот начин да се обезбеди растењето на детето, е да ги истегнат. И токму тоа го правеле.

Родителите редовно одржувале церемонии наречени „Истегнување на луѓето за нивно растење“. Прво, го фаќале бебето за вратот и го држеле така да виси во воздухот, мислејќи дека гравитацијата ќе го направи бебето повисоко. Потоа, го влечеле секој дел од телото: рацете на бебето, нозете, носот и ушите - за секој дел од телото да расте рамномерно. Исто така, ако имало земјотрес, родителите морале да ги фатат нивните деца за вратот. За време на вечерата, помладите деца морале да им дозволат на постарите браќа/сестри тие први да се напијат. Секое правило морало да се следи - се верувало дека ако не се следат, боговите би ги проколнале децата да останат куси.

3. Немирните деца ги ставале да висат над оган

Децата на Астеците не биле мрзеливи. Родителите сметале дека до осмата година тие требало да преземат одредена одговорност во животот. Од нив се очекувало да станат рано, да го направат она што им било кажано и никогаш да не безделничат. Во спротивно, нивните родители ќе се погрижеле да ја научат лекцијата.

Ако децата биле немирни, родителите ги боцкале децата со кактус. Кога децата ќе наполнеле 11 години, казните станувале полоши. На таа возраст, ако децата биле немирни, родителите ги држеле децата над оган на кој се печеле чили пиперки и ги терале да го вдишуваат чадот. Секако, ова траело краток - во спротивно, децата би умреле.

4. Сиромашните деца биле принудени да влечат дрва

Кога децата ќе наполнеле 15 години, тие биле испратени во училишта. Во Астечката Империја, образованието било задолжително за сите деца, без оглед кои се. Но тие морале да учат многу повеќе од само дропки.


Сиромашните деца биле испраќани во „телпочкали“, каде учеле трговија и биле тестирани за уметностите на војната. Нивните наставници сакале да се уверат дека се доволно силни за да станат војници - па така, ги изложувале на ужасна обука. Тие морале да одат во шума и да собираат дрва. Секој пат кога ќе се врателе, од нив се барало да донесат уште еден трупец плус од претходно. Ако попуштеле после првите неколку патувања, тогаш се сметале за ништо повеќе од селанец. Но ако едно момче можело да носи повеќе од сопствената тежина, нивните наставници сметале дека ќе биде идниот воин. Оттогаш, наместо дрво, момчето носело оружје на боиштата.

5.  Децата од благороднички семејствата биле измачувани и изгладнувани

Благородните деца и уште неколку сиромашни деца биле номинирани од свештениците - биле испраќани во училиште управувано од астечки свештеник. Таму биле обучувани како почетници свештеници, и се спремале да станат најважните луѓе во империјата - свети луѓе, воени лидери и владини претставници. Иако ова звучи одлично, сепак нивниот живот бил пекол.

Од учениците се очекувало да се жртвуваат и само-одрекуваат. Биле учени да живеат со празен стомак, па така биле изгладнувани во секоја можна прилика. Не смееле да носат облека, и често пати замрзнувале до смрт. Ако некое дете се пожалело, свештеникот го тепал.

6. Момчињата што биле поразени биле јавно исмејувани

Момчето не станувало маж, додека не убиел или фател непријател во битка. Дотогаш, се сметало за мало момче.

Кога ќе наполнело 10 години, родителите на децата им ја бричеле цела коса, и им оставале еден прамен. На детето му било забрането да го сече праменот до денот кога ќе поразел непријател во битка или кога ќе го заробел непријателот.

Оние што немало да успеат биле јавно исмејувани.

7. Мрзливите деца биле горени со жар

Казната од родителите била прилично лоша, меѓутоа, кога детето ќе започнело да оди на училиште, работите станувале прилично груби. Момчињата што не покажувале добри резултати буквално биле ставани во оган.

Ако младите момчиња биле фатени како не прават ништо или се невнимателни во работата, тогаш тие биле горени со жар, на нивните глави.

8. Задолжителни забави во доцните ноќи

Без разлика дали биле богати или сиромашни, секое дете морало да оди на забава за танцување што траела цела ноќ.

Ова било единственото место каде што момчињата и девојчињата можеле да бидат заедно. На училиште, тие биле разделени. За време на овие забави, момчињата и девојчињата учеле свети песни, танцувале ритуални танци и слушале приказни за боговите и мажите.

За возрасните, ова бил начин новите генерации да научат за културата. Децата учеле за религијата и филозофијата преку стиховите од песните, и биле запознаени со ритуалите што подоцна ги следеле скоро цел живот.

9. Момчињата што имале предбрачен секс биле јавно тепани

Апстиненцијата била голема работа за Астеците. Татковците разговарале со нивните синови и ги охрабрувале да останат чисти до нивната прва брачна ноќ, велејќи им дека ќе имаат поголема енергија доколку се воздржат.

Ако некое момче било фатено со проститутка или со жена, било мачено на прилично лоши начини.

10. На децата од благороднички семејства им било наредено сами да се сечат

Ни на благородните деца не им било лесно. И тие биле тепани како сиромашните деца. Освен тоа, од нив се барало самите да се повредуваат - нешто што го нарекувале автожртва.

Дури и децата што не направиле ништо лошо морале да се повредуваат.